"Afgezien van koelruimte voor de bederfelijke waar, hadden
we een te klein magazijn voor alle voorraden. Het meren
deel moesten we kwijt in de winkel. Dat betekende: 's mor-
gensvroeg voor opening alles buitenzetten en bij sluiting
alles weer naar binnen sjouwen. We namen zoveel plein
ruimte in beslag, mensen konden er nauwelijks nog door!"
Met kop en kont
Dini:"Alles kon in die jaren. We hadden een soort inwijdings
ritueel voor nieuw personeel: elke nieuweling werd beetge
grepen en met kop en kont in het diepvriesvak gelegd!"
En het personeel heeft er blijkbaar plezier in.
Kees: "Midden in het zomerseizoen zag ik opeens een snui
ter met een slagersschort om. Met twee overduidelijke var
kenstepels erop! Twee andere jongens - van de groente -
hadden zich in rokkostuum gestoken, inclusief hoge hoed."
Als de gemeente haar inwoners oproept op het stadhuisje
postcode in je fiets te stansen als diefstalpreventie, komt
Kees op een lumineus idee.
"Ik maakte de jongens wijs dat alle winkelwagentjes ook ge
codeerd moesten worden. En jawel hoor, met een enorme
sliert karretjes togen ze naar de overkant." Uit voorzorg had
Kees wél enkele ambtenaren zijn plan vooraf ingefluisterd.
Die vatten het sportief op.
Buksla
Op de groenteafdeling staan veel waren op de vloer uitge
stald, zo ook de kroppen sla.
-Kees: "Toen is de term 'buksla' ontstaan. Dat zit zo: meiden
en vrouwen kwamen toen nog wel 'ns rechtstreeks van het
strand de winkel in, vaak in bikini. Als ze sla wilden moesten
ze dat van de grond pakken." En dat, impliceert Kees, gaf de
omstanders goed zicht op - zoals Wim Sonneveld al zei -
hun 'rijke natuur'. En nee, daar zijn geen foto's van.
Ook heeft de winkel nog een eigen slagerij, verpacht aan de
firma Strogoff en bemand door Joop de Ruyter.
Kees:"ln 1983 hebben we het zelf in beheer genomen. Joop
is later voor zichzelf begonnen. In Groet."
In de tussentijd volgt Kees een cursus voor het slijtersvakdi-
ploma, samen met dorpsgenoten Niek Smit en Nelis Klein.
"We zijn alle drie geslaagd, maar aanvankelijk deed alleen
Niek Smit er iets mee; in de Schoolstraat waar hij ook woon
de. Pas toen hij daarmee stopte, heb ik het opgepakt. En
in 1992 openden we boven C1000 slijterij De Blauwe Deur,
met een eigen blauwe toegangsdeur aan het plein. Inder
daad, het was ook een knipoog naar het begrip 'van de
blauwe knoop zijn'. Al betwijfel ik of nog veel mensen weten
wat dat betekent."
Zelf heeft Kees niets met de blauwe knoop. Hij lust graag een
biertje. "We kwamen vaak bijeen in het café van Steigstra,
waar later De Visserman zat." Dini: "Er was zelfs een man, Klaas
Kind, die Kees verweet zijn zoon aan het bier gebracht te heb
ben. Ja, met een knipoog, hoor."
Als aardigheid bedacht Kees eigen dranken. Zoals het nog
steeds populaire Callantsoogs Duinwater en het Reddings-
bitter - "de etikettekst is verzonnen door Jan Timmerman
sr." - maar ook, misschien wat minder bekend, een eigen
wijn: Chateau Callantsoog.
Op 11 november, met'Sint Maarten', weten de kinderen de
Centra goed te vinden. Hun ouders ook trouwens.
Kees:"Voor de kinderen waren er appels, chips en snoep. De
ouders, meestal moeders, gaf ik dan een Reddersbitter. Eén
mevrouw, helemaal geen sterke drank gewend, kwam liefst
viermaal terug. Die ging teut weer weg."
In diezelfde periode, beginjaren '90, meldt zich een jonge
man uit Schagen, ene Jaap van Vuure, qua gestalte en uit
straling een soort evenbeeld van Kees. Of hij bij C1000 mag
komen werken. Dat mag.
7 996. Officiële opening AH. Midden vlnrEllen, Karen, Dini en Kees
Ambtelijke molens...
Als de kleuterschool uit de Schoolstraat verdwijnt om geïn
tegreerd te worden in het basisonderwijs van de Franken-
daelschool en ook de bibliotheekruimte vrijkomt, zien Kees
en Dini hun kans schoon.
"Ik heb direct de gemeente verteld dat ik geïnteresseerd
was en mijn plannen uiteengezet. Maar ja, ambtelijke mo
lens.. Het duurde vijf jaar voordat ik het kon kopen."
Ook is er enig lokaal verzet tegen de voorgenomen nieuw-
bouwplannen; de rechter mag zich er over buigen en stelt
Kees in het gelijk. Die wil daar niet méér over kwijt dan "dat
het me veel geld heeft gekost."
Na zoveel jaren -"C1000 bestaat toch niet meer" - wil Kees
wel vertellen hoe 's lands bekendste grootgrutter ineens in
het dorp is gekomen. "C1000 en Albert Heijn zaten bij de
zelfde moedermaatschappij en dan is het niet toegestaan
elkaar vliegen af te vangen. Blijkbaar hadden ze bij Albert
Heijn echt hun zinnen gezet op deze locatie en via een om
weg hebben ze mij benaderd en het zo voor elkaar gekre
gen. Want ik wilde wel."
