Ik kwam,
ik zag,
ik bleef...
Kees en Dini
van Dalsem
54
t i/,'. - r Rj
Het zijn twee oorlogskinderen, Kees
van Dalsem (10 oktober 1940) en Dini
Horst (26 maart 1943). Ze brengen hun
jeugdjaren door in hun geboorteplaats
Zaandam en komen - puur toevallig - in
1971 in Callantsoog terecht waar beiden
met hard werken een goed bestaan
opbouwen in de levensmiddelenbranche;
eerst met Centra op het Dorpsplein, later
met Albert Heijn in de Schoolstraat.
Klaas Sch
Kees en Dini van Dalsem ontvangen de Clock in hun woning
op Sinckelsant. Bij binnenkomst excuseert Dini zich:"Kees is
nog even op de computer bezig." Maar even later komt ook
hij de kamer binnen, in de rolstoel waarin hij enkele jaren
terug is beland na een ernstige beroerte. Na langdurige re
validatie kan hij zich met zijn linkerhand zelfstandig in zijn
rolstoel voortbewegen. Ook zijn spraakvermogen is vrijwel
geheel terug; hij praat volop en is prima te verstaan. De wo
ning is dusdanig aangepast dat de noodzakelijke voorzie
ningen op de begane grond zijn te vinden, maar evengoed
is Dini als 'fulltime mantelzorger' in de weer. Behalve op
woensdag, dan gaat Kees naar De Stern in Schagen en heeft
zij tijd voor zichzelf. Ook komen regelmatig vrienden langs,
zoals Kees'collega-vrijwilligers van Het Zwanenwater. En op
donderdag gaat Kees met Hans Juffermans en Jan Vethman
naar het dorp voor een 'bakkie en een wijntje'.
1929. Kees' ouders: Jan van Dalsem en Guurtje Roos in hun
Zaanse winkel
IJzeren hond
Kees van Dalsem gaat het interview opgewekt van start.
"Mijn moeder had een bedieningswinkel," zegt hij, "zo'n
zaak dus waar de klant van begin tot eind geholpen wordt,
en pa had een melkwijk. 's Morgensvroeg werden de melk
bussen thuisbezorgd en hij ging er vervolgens op een
handkar de wijk mee in. Huisvrouwen wachtten hem op
met eigen potten en pannen - die waren trouwens niet al
tijd even schoon, hoor! - en met een maatbeker ging daar
de gewenste hoeveelheid melk in."
Kees treedt in de voetsporen van zijn vader en gaat even
eens met melk de wijk in. Later doet hij ook eieren, kaas, fris
en bier in het pakket.
"Maar toen had ik al een 'ijzeren hond', een gemotoriseer
de handkar. Als je de hendel overhaalde, kwam die vanzelf
achter je aan."
7 966. Kees treedt in de voetsporen van zijn vader
