Inkopen
De winkel
Woninginrichting
Zo kwamen we aan in Callantsoog in 1967.
Vinr: Renier, Ward, Pauline, Huib, Esther
huisden ze in 1962 naar de Koningstraat. Daar begonnen zij
een damesmodezaak. In 1967 werd zoon Huib geboren.
Na vijfjaar Koningstraat kreeg het ondernemersechtpaar van
de gemeente Den Helder grond aangeboden om een nieu
we winkel te bouwen in de Beatrixstraat. Terwijl zij met een
architect aan het overleggen waren, werden zij aangespro
ken door een kennis, ook een ondernemer uit Den Helder.
Hij maakte hen er op attent, dat Kees van Eek uit Callantsoog
een opvolger zocht. Hij gaf de voorkeur aan een gezin met
kinderen (hij had zelf geen kinderen) en de tweede voor
waarde was, dat zij kerkelijk meelevend moesten zijn. Daar
was hij duidelijk in! Het werd kiezen tussen een nieuw pand
in de Beatrixstraat of naar Callantsoog. Kees was toen al ziek.
Rein en Jannie werden de opvolgers. Rein werkte eerst met
Kees samen en nam daarna het bedrijf over.
Dat veroorzaakte een juichkreet bij de toenmalige burge
meester Correljé. Omdat het gezin vier schoolgaande kin
deren meebracht, kon de extra onderwijskracht behouden
blijven.
Het idee om in een dorp te gaan wonen trok Rein en Jannie
meer dan met een gezin op een bovenwoning te huizen in
de stad. En de omschakeling van een modezaak naar een ma
nufacturenzaak was geen punt voor Rein, want hierin vond
hij meer emplooi. Hij zorgde voor de woninginrichting van
zomerhuisjes en het Sandepark was net klaar. Jannie deed de
winkel samen met Miep Vriesman en Ria Oskam. Ria was de
vaste winkeljuffrouw van Kees van Eek.
Jannie weet nog dat ze in het begin geen idee had van wat ze
moest inkopen. "Toen een vertegenwoordiger van de bad
kleding Tweka de bestelling kwam opnemen, moest ik vol
gens hem ontzettend veel bikini's inslaan. Ja, dat zal dan wel.
Daar zaten we dan, Ria en ik. Ria was nog jong en wist niets
over de inkoop. En de meneer van de Tweka hield maar vol:
dat kunt u rustig doen, hoor. Dus ik kocht een paar honderd
bikini's, niet te geloven. Maar toen de zomer naderde, waren
ze binnen de zes weken verkocht. Dat was een vreemde ge
waarwording."
Oorspronkelijk was het een beneden- en een bovenwinkel.
Met een trap midden in de zaak. Op de bovenverdieping la
gen de matrassen, het beddengoed en de gordijnstoffen en
watje nodig had voor de inrichting van zomerhuisjes.Voor
een winkelier was dat onhandig, want als je boven stond,
had je geen zicht op beneden. De woning zat achter de
winkel met een trap naar de slaapkamers. Die twee trappen
zaten in het hart van het pand. Dat moest anders. De fami
lie ging verbouwen. De trappen werden weggehaald en zo
ontstond er extra ruimte. Het woongedeelte werd erbij ge
trokken, zo kwam er nog ongeveer honderd vierkante me
ter bij. De winkel liep nu door naar achteren. Op de boven
verdieping werd een nieuw woonhuis gerealiseerd. Het was
een hele ingreep, maar er kwam een prachtige winkel voor
terug met veel ruimte, paskamers en een mooie entree.
Voor Rein werd het een drukke tijd met de nieuwe zomer
huisjes in het Sandepark. De veelal Duitse eigenaren kwa
men bij hem om hun huizen te laten inrichten. Rein maakte
een begroting en zij vertrouwden het hem toe met het ver
zoek het voor Pasen klaar te maken. Het was een voordeel
dat alle 180 huisjes hetzelfde waren. Eén keer opmeten was
voldoende. Het moest vrij simpel en geen luxe. Marmoleum
Vlnr: Rein, Jannie en U
