Vader Piet
Jan de Wilde
In de jaren 1914-1918 heeft vader Piet goed verdiend. In
het dorp werden soldaten en officieren ingekwartierd, een
goede tijd voor het hotel. Duinzicht had ook een café en de
militairen kwamen geregeld bij hem een borreltje drinken
of om te biljarten. "Ze deden ook wel wat voor mijn vader
voor een kleinigheid." In dezelfde tijd bouwde vader Piet
pension V.O.S., 'Vooruitgang Ons Streven', in de buurt van
het hotel. In 1919 werd het hotel verkocht aan mevrouw
Teekelenburg en het gezin ging naar de bovenwoning van
het pension. Aaf was toen drie jaar oud en weet te vertel
len, dat ze toen niet lekker was en moest overgeven. Omdat
alles daar nieuw was, gaf ze haar pop de schuld. Op 2 mei
1923 werd haar jongere broer Jan geboren.
Aaf had een goede jeugd, ze deed mee met de strandspelen
en zong bij een koor. Na de lagere school kreeg haar vader
het advies van meester Smit om haar verder te laten leren.
Maar dat ging niet door "want ze gaat toch trouwen". Wel
mocht ze naar de Nobelschool in Schagen. Dat was in die
tijd al een uitzondering, dat was niet voor elk meisje wegge
legd. Ze had zelfs een eigen fiets. Haar klasgenoten van de
Huishoudschool kwamen het meest van boerderijen. Aaf
herinnert zich, dat ze de naaimachines moesten schoon
maken. Zij was altijd het eerste klaar, maar bij het nakijken
was het niet goed. "Je bent een sloddervosje,"zei de juf. Tij
dens de kooklessen werd er ook scheikunde gegeven, een
moeilijk vak voor de dames. Maar de leraar was 'maatschap-
pelijk'en ze kregen allemaal een acht. Aaf heeft nog op haar
school een taart mogen bakken voor haar grootouders, die
toen zoveel jaar getrouwd waren. Als tiener moest ze thuis
meehelpen in het pension. Als enig meisje in het gezin
werd dat van je verwacht. In de keuken helpen, afwassen
en bedden opmaken.
Toen Aaf een jaar of veertien was, mocht ze met haar nicht
jes Annie, let en Zus de Vries met Kerstmis logeren bij tante
Grietje. Zij was vroeg weduwe en had een kosthuis aan de
Bloemgracht in Amsterdam. Nu woonde daar tijdelijk een
kostganger, Jan de Wilde geheten. Aaf kreeg een oogje op
hem en zei tegen de meiden: "Wat zal dat later een leuke
vader zijn."Maar verder dacht ze niet. Zij was nog maar veer
tien en hij was twintig.
Jan de Wilde kwam uit Rotterdam, hij was huisschilder en
kon goed tekenen. Hij ging naar de avondtekenschool om
dat te perfectioneren. Er was weinig werk in de crisisja
ren, vooral in de winter. Hij was een vakman in het deco
ratie-schilderen. Een kennis vroeg hem mee te gaan naar
Amsterdam, waar mensen werden gevraagd om plafonds
in Tuchinsky te schilderen. Zijn broer Piet, die steward was
bij de KLM, wist een goed kosthuis en gaf hem het adres van
tante Grietje. Later ging hij terug naar Rotterdam.
Vader Piet bouwde onder meer zomerhuisjes, maar had
geen schilder. Hij liet een advertentie plaatsen en kreeg
daar 54 reacties op. Jan de Wilde kwam dit via een kennis te
Aaf op het strand bij het
strandfiguur dat de eerste prijs behaalde
Kleine Aaf onder toeziend oog van de militairen
die een borreltje drinken en biljarten in café Duinzicht
L
