Beoogd opvolger
Bevoorrecht
In 1986 krijgen Micha en Peter hun eerste kind, dochter Nik-
ki. Nikki legt momenteel in Alkmaar de laatste hand aan haar
studie gynaecologie. In 1990 volgt Stevie en in 1992 Jens.
Stevie woont in Amsterdam en beheert daar een eigen web
winkel: www.jas.je.
Micha: "Stevie verkoopt gedragen jasjes, vintage dus. Zo wil
hij iets doen tegen de grote hoeveelheid kleding die jaarlijks
wordt weggegooid, zo'n 135 miljoen kilo. Al zijn jasjes heb
ben een unieke, genummerde rode knoop! Als zo'n knoop
ergens wordt gevonden, dan is de eigenaar via jas.je te tra
ceren."
De jongste telg, Jens, is de beoogd opvolger in het bedrijf."Hij
heeft als kok onder meer in Zwitserland en Aruba gewerkt en
ervaring opgedaan voordat hij terug naar Nederland kwam.
Hij begint straks aan zijn vijfde zomer in de keuken en heeft
die intussen al grotendeels overgenomen."Micha schiet in de
lach. "Inclusief de stress. Want ik geef het je te doen, hoor, al
die bestelbonnetjes op een drukke dag. Soms komt er geen
eind aan!"
Wanneer de officiële overdracht gaat plaatsvinden, weet
Micha niet. "Jacob had het, en Peter heeft het ook: ze kun
nen moeilijk dingen uit handen geven. En of er dan veel zal
veranderen? We zijn natuurlijk met onze tijd meegegaan. Je
kunt pinnen, er is wifi. Misschien dat Jens een uitgebreidere
dinerkaart mogelijk wil maken. Maar dan moet ie ook de keu
ken uitbreiden. Ach, we zien wel."
Het strandseizoen loopt van april tot oktober. "Dan is Peter al
om 9 uur op het strand. In het paviljoen de boel klaarzetten
- mastiek maken in jargon - en de rest gereedmaken. Maar
het liefst is hij aan het klussen in de loods op het industrie
terrein. Want, echt, Peter is al-tijd be-zig! De rest van het jaar
besteedt hij aan onderhoud. Dus reparaties, schilderwerk
en zo. Peter en Jens
zijn vaak samen in
de weer; ze kunnen
het goed met elkaar
vinden."
Micha reserveert
vooral in de win
termaanden aardig
wat tijd voor vrijwil
ligerswerk. "Ik ben
actief voor de Zon
nebloem. Acht jaar
alweer. Heel fijn om
te doen, vooral om
dat het om mensen
van je eigen dorp
gaat. We doen van
alles: maandelijks
een bingo, in het
voorjaar naar het theater of een dagje uit, en in augustus
traditiegetrouw een strandmiddag bij ons in het paviljoen.
Onlangs ben ik, na zo'n 13, 14 jaar, samen met een vriendin
gestopt met het Oranjecomité. Met veel plezier in gezeten,
maar het is tijd voor vernieuwing. Het zal heel raar zijn ko
mende Koningsdag, denk ik zo. Normaal was de strandtent
dan dicht, misschien gaat ie nu wel open."
Ook is zij actief geweest voor de peuterschool - "elk jaar een
kledingbeurs"- en als handbalcoach bij het team van doch
ter Nikki.
Gaandeweg komt er nog meer bovendrijven.
"Ik zat jarenlang in de ouderraad van de basisschool hier.
En, o ja, ik heb ook veel geholpen bij de tennisclub. En bij de
voetbal natuurlijk. En de eerste twee jaar dat ik hier woonde
heb ik gymles gegeven aan de kleuters van de gymnastiek
vereniging."
Ze zwijgt even. "Ach," relativeert ze dan, "geen belangrijke
dingen allemaal, maar wel dingen waar ik met vreugde op
terugkijk."
Micha reist nog met enige regelmaat naar Oberhausen, ei
genlijk alleen om haar moeder te bezoeken. Want daar weer
gaan wonen? "Daar kan ik me niks bij voorstellen!"Ze woont
hier immers al bijna veertig jaar, zegt ze. Duitsland? Ze zou er
niet meer kunnen wennen.
"Weet je, Callantsoog is gewoon een leuke plek om te wo
nen. Kijk maar naar mij: al zó lang in dit dorp, en al die tijd op
het strand aan het werk. Dat is gewoon heel fijn om te doen.
Ik deed - en ik doe - dat altijd met heel veel plezier. Onze
kinderen hebben hier volgens mij een leuke jeugd gehad. Als
je jonge kinderen hebt, is Callantsoog toch één grote speel
tuin? Althans, zo heb fk het beleefd. Maar ik besef dat ik wel
bevoorrecht ben, met al dat strandleven en al die vrijheid.
Ik kan me goed
voorstellen dat een
klein dorp als Cal
lantsoog andere
mensen benauwt.
In een kleine ge
meenschap letten
mensen meer op
elkaar, hè?"Ze lacht.
"Ik denk maar zo:
vandaag wordt
over die gepraat,
morgen weer over
iemand anders."
Peter en Micha Vos in 2016