die tijd waren er vrijwel nog geen fietspaden in die omge
ving, maar intussen (d.w.z. vanaf 1975 tot 2001) zijn er al
heel wat voorzieningen getroffen.
Het leek me belangrijk om de Nederlandse faciliteiten
voor het fietsen nader te gaan bekijken - zodoende ver
trok ik in maart 1976 weer eens naar mijn geboorteland.
Johanna besloot om met me mee te gaan (de kinde
ren waren nu oud genoeg om op zichzelf te passen). In
Nederland kochten we een afgedankte bedrijfsauto van
Henk van Wolferen, waardoor we ons veel gemakkelijker
konden verplaatsen. Henk had een aanrijding met die
auto gehad, maar na wat uitdeuken en opschilderen be
wees het wagentje ons goede diensten.
Op 2 april werd moeder tachtig, zodoende waren we mooi
op tijd om aan de festiviteiten deel te nemen. Het was een
onvergetelijke dag voor de hele familie, maar in het bij
zonder voor moeder. Het verjaarsfeest werd grotendeels
in de boerderij van Gert gehouden. Het maakte haar dol
gelukkig om al haar kinderen en aangetrouwden en veel
kleinkinderen om zich heen te hebben (helaas was dat de
laatste keer dat al haar vijf kinderen en aangetrouwden
bij elkaar waren).
Haif-afgebouwd krot
In 1980 gebeurden er ook nog een aantal andere noe
menswaardige dingen. Erika en haar vriend Paul, die
inmiddels allebei hun studie hadden beëindigd, hadden
twee hectaren grond gekocht met een haif-afgebouwd
krot erop. Vóór ze er introkken hielp ik ze met het beter
bewoonbaar maken van het bouwsel. Ze beschouwden
het als een tijdelijke behuizing, zodat we meteen plan
nen begonnen te maken voor een nieuw huis op hetzelfde
stuk grond.
Mijn bijdrage tot het ontwerpen en bouwen van hun nieu
we huis gaf me enorme voldoening. Eerst produceerde ik
de tekeningen, waarbij ik de wensen van mijn klanten zo
goed mogelijk in acht nam. In mei 1980 begonnen we met
de bouw en voerden het werk uit als 'owner-builders'. Ik
werkte samen met Erika en Paul en, na hun terugkomst
uit Europa, hielpen Hugo en Roland ook vaak mee. Be
halve het metsel- en loodgieterswerk deden we al het
werk zelf. Het was een genoegen om samen met mijn
kinderen iets te creëren - ik begon hen meer te waarde
ren en ik geloof dat dit een wederzijdse ervaring was. Het
bracht ons zonder twijfel weer dichter bij elkaar na de be
treurenswaardige desintegratie van ons gezin tijdens de
zeventigerjaren.
Erika was de eerste van onze kinderen die ging trouwen,
hetgeen gebeurde toen hun nieuwe huis nog maar half
klaar was. Zij was in die tijd onderwijzeres aan de mid
delbare school; het was belangrijk voor haar om zo gauw
mogelijk te gaan trouwen, waarmee ze voorkwam om
voor haar job naar het binnenland te worden gestuurd.
Op een prachtige augustusdag in 1980 werd Erika en
Pauls huwelijk op hun eigen erf in de schaduw van euca
lyptusbomen voltrokken.
Tegen het einde van 1980 kwamen mijn broer Gert en zijn
vrouw Nel bij ons op bezoek. We waren in die tijd nog be
zig met het bouwen van Erika en Pauls huis en Gert heeft
daar letterlijk nog een steentje aan bijgedragen door wat
metselwerk af te maken.
Ik vergezelde Gert en Nel op een tochtje naar de Barrier
Reef, waar we een onvergetelijke week van eiland naar
eiland voeren en de 'outer-reef' bezochten.
Er was nog een andere belangrijke gebeurtenis in 1980:
Johanna en ik werden grootouders. Op 19 juli werd Te
resa's baby geboren - het was een allerliefst meisje en ze
noemden haar Sonya.
Gezellige tijden met het gezin
Hoewel ik de nodige problemen met de kinderen had toen
ze opgroeiden, gebeurden er in die tijd natuurlijk ook een
heleboel prettige dingen.
Het jaarlijkse hoogtepunt was (en is nog steeds) het St.
Nicolaasfeest. Door de jaren heen hebben we ons aan de
Nederlandse traditie gehouden om omstreeks 5 decem
ber cadeautjes uit te wisselen. In het laatste aantal jaren
is het één van de weinige gelegenheden dat de hele fami
lie bij elkaar komt. Aanvankelijk werd het St. Nicolaasfeest
bij ons thuis gevierd, maar sedert de kinderen op zichzelf
zijn vieren we het om beurten ook bij hen.
Met St. Nicolaas komt iedereen gewoonlijk om een uur of
elf in de ochtend aan. leder familielid brengt zijn of haar
bijdrage voor de lunch mee en de cadeautjes voor hen die
door loting daarvoor zijn gekozen. Na aankomst hebben
we eerst koffie met gebak, hetgeen onder een levendige
conversatie wordt genuttigd. De lunch is omstreeks om
één uur, waarna het tijd is om de cadeautjes uit te pakken.
Volgens traditie behoort bij elk cadeautje een zelfgemaakt
gedicht te worden toegevoegd, welke door de ontvanger
78
