Never a dull moment (deel 4)
Oud-dorpsgenoot Jaap de Vries vertrok in 1966 met zijn gezin naar Australië om daar zijn geluk
te beproeven. In de vorige Clock zagen we Jaap terugkeren naar Callantsoog om de begrafenis
van zijn vader bij te wonen. Daarna bouwde hij een nieuw huis voor zijn gezin. In deze aflevering
werkt hij verder aan zijn beroepscarrière.
Belangrijke vorderingen
In oktober 1969 ging mijn baas, de Senior Architect, te
rug naar Engeland. Omdat ik in onze afdeling na hem
de meest 'seniore' architect was, werd ik als waarnemend
Senior Architect aangesteld. Nadat ik officieel naar de po
sitie had gesolliciteerd werd ik voorwaardelijk aangesteld;
die aanstelling kon echter niet worden bevestigd totdat
een gunstige uitkomst van een mogelijk bezwaar bekend
zou zijn.
Zoals verwacht tekende de persoon die vóór mij 'Second
in Charge' was geweest bezwaar aan. Hoewel de uitkomst
van die zaak ten gunste van de appellant was, weigerde
het gemeentebestuur hem aan te stellen en handhaafde
mij als waarnemend Senior Architect.
Intussen kon er geen andere Second in Charge worden
aangesteld, zodat ik in feite twee jobs tegelijk moest
doen. De impasse duurde enkele jaren, totdat mijn tegen
stander tenslotte afstand deed van zijn recht. Als gevolg
werd mijn aanstelling tot Senior Architect pas in mei 1972
bevestigd. Kort daarna kon ik een Second in Charge aan
stellen, hetgeen mijn leven aanmerkelijk verlichtte.
Vanuit materieel standpunt was er weinig meer voor me
te verlangen. De tijdsduur voor het bereiken van zo'n be
langrijke positie was veel korter geweest dan ik ooit had
durven hopen.
Nadat we ongeveer een jaar in ons nieuwe huis hadden
gewoond zagen we dicht in de buurt een stuk grond met
een vervallen huis te koop; vanwege het fantastische uit
zicht trok het ons bijzonder aan. De vraagprijs voor het
perceel was 6300, hetgeen meer was dan we ons kon
den veroorloven. Voor maanden bleef het te koop staan,
tot uiteindelijk de verkoper de prijs tot 5900 vermin
derde. Met hernieuwde belangstelling overwogen we de
mogelijkheid om het perceel grond te kopen.
Op dat moment waren we nog steeds eigenaar van het
huis in Uithoorn. Aangezien er geen twijfel meer was dat
we in Australië wilden blijven, zetten we ons huis in Uit
hoorn te koop en hoopten met de opbrengst daarvan de
gewenste grond te kopen en er een nieuw huis op te bou
wen. Nadat ik een overbruggende lening had gesloten te
kenden we het koopcontract en begon ik met het ontwerp
voor ons droomhuis. Dit keer moest het groot genoeg zijn
voor ons opgroeiende gezin en bovendien wilden we een
zwembad hebben.
Kort nadat we het land gekocht hadden begon ik het ver
vallen krot daarop af te breken. Een kleine hoeveelheid
afbraakhout was nog geschikt om er een schuur van te
bouwen. In augustus 1970 begonnen we met de bouw
van het nieuwe huis. Die keer deed ik niet alles zelf en
stelde bouwvakkers aan om me in de weekenden te hel
pen. Wel organiseerde ik zelf de aankoop van alle bouw
materialen en voerde de afwerking uit.
Het hoofdgedeelte van het huis bestaat uit twee ver
diepingen, met boven de woonkamer, de ouderslaapka
mer en een badkamer, en beneden de eetkamer, keuken,
studeerkamer en wasruimte. Een vleugel van een enkele
verdieping bevat de kinderslaapkamers en een tweede
badkamer - al die ruimten zijn direct vanaf een binnen
plaats met zwembad toegankelijk. Een dubbele garage
scheidt de binnenplaats van de straat af.
Riant huis met zwembad
In juli 1971, enkele maanden voordat we in ons nieuwe
huis konden gaan wonen, kwam moeder bij ons op be
zoek - ze was het eerste familielid dat bij ons in Austra
lië kwam logeren. De reis was een enorme onderneming
voor een vrouw van vijfenzeventig, die geen woord En
gels sprak en praktisch geen reiservaring had.
Moeder had een fantastische tijd bij ons. Het was winter
en de temperatuur was aangenaam voor haar. We had
den de ouderslaapkamer tijdelijk als zit-slaapkamer voor
haar ingericht, hetgeen haar de nodige privacy gaf wan
neer ze zich van ons luidruchtige gezin af wilde zonde
ren. De kamer had uitzicht over onze tuin en een glazen
schuifdeur gaf toegang tot de patio.
Omdat moeder zo'n belangstelling had voor de natuur en
allerlei nieuwe dingen was het een plezier haar de om
geving te laten zien. Ze was het meest geïnteresseerd
om met ons naar de 'rain forest' te gaan of de botanische
tuinen te bezoeken. We hebben ons zeker ingezet om
moeders verblijf in Australië zo aangenaam mogelijk te
maken en naar mijn mening zijn we daar ook in geslaagd.
In september 1971 was ons nieuwe huis voldoende ge
reed om er in te gaan wonen; op de dag van moeders te
rugkeer naar Nederland gingen we verhuizen. Er was nog
veel ongedaan werk, maar dat nam meer tijd dan geld in
beslag. We woonden nu in een riant huis met zwembad
en een fantastisch uitzicht over de Moreton Bay - op ons
balkon konden we van de koele zeewind genieten.
Noot van de redactie: In de jaren '70 groeien Johanna
en Jaap uit elkaar; uiteindelijk besluiten ze ieder apart
hun weg te vervolgen. Ze onderhouden nog wel goe
de contacten, zoals verderop moge blijken.
76
