iiimumiiii,
"Tot aan m'n knieën in de bagger"
In de jaren '70 onderbreekt Henk zijn baan in Beverwijk
en treedt korte tijd vier maanden in dienst bij het bedrijf
van Jan Vos op het Dorpsplein. Vooral de inefficiëntie blijft
hem bij. "Voordat je ergens een raampje kon plaatsen,
moest je overal je spullen vandaan halen. Voor schroeven
reed je naar Groote Keeten, voor hout ging je de andere
kant op en voor gereedschap moest je weer ergens an
ders wezen. En alles op de fiets, hè? Je was twee uur
onderweg voordat je aan je klus begon. En als je er wat
van zei? Daar hoef jij je niet druk om te maken, Henk,
was Jan Vos zijn reactie dan." Henk houdt het voor gezien
en keert terug naar Van Hattem en Blankevoort. In 1991
gaat hij naar de firma Tuin in 't Zand, waar intussen ook
zijn zoon aan de slag is. "Daar kon ik weer het echte tim-
mermanshandwerk oppakken." Als de dag van gisteren
herinnert hij zich zijn eerste klus. "Bij een exotisch restau
rant. Ik stond tot aan m'n knieën in de bagger - de bami
liep bij wijze van spreken m'n laarzen in - en ik kreeg niets
te drinken aangeboden. De eigenaar stond nota bene
met een glas in z'n hand toe te kijken. Gevraagd of ik
misschien een flesje water kon kopen, schudde hij zijn
hoofd: 'No, no, not possible!' Toen ben ik kwaad wegge
lopen. Overigens heb ik nog achttien jaar met plezier bij
Tuin gewerkt."
Op reis naar de Verenigde Staten
In de jaren '80 reizen Henk en Corrie tweemaal naar de
Verenigde Staten. Dit op uitnodiging van de jaarlijkse va
kantiegasten van Corrie's ouders, een Amsterdamse en
haar op Soesterberg gelegerde Texaanse partner. De
eerste keer vliegen ze naar Los Angeles in Californië, de
tweede keer - de Amerikaanse vrienden zijn intussen ver
huisd - naar Texas. Ze toeren door het uitgestrekte land,
bezoeken Las Vegas en Houston, zien de Grand Canyon
en maken vele, vele kilometers. Het maakt diepe indruk,
maar ze zullen het waarschijnlijk niet herhalen. Corrie:
"De manier waarop blanke Texanen tegen niet-blanken
aankijken, stond ons bepaald niet aan."
"Tropenjaren"
We hebben nét het millennium achter de rug. Wat Mar
cel en José van elkaar niet weten: boven beider gezinnen
cirkelt een ooievaar. Eerst komt dochter Amber van José
en haar man Alex ter wereld, binnen tien dagen gevolgd
door zoon Jesper bij Marcel en Hellen. Corrie: 'Absoluut
niet zo gepland!"
Het geluk van de kersverse grootouders kan niet op. De
idylle wordt twee jaar later echter ernstig verstoord: we
derom worden twee kleinkinderen geboren, jongens dit
maal. Beiden hebben eenzelfde ernstige hartafwijking. Zo
ernstig, dat José's zoontje Sidney eraan overlijdt; Maar
ten van Marcel is nu 13 jaar en heeft diverse operaties
ondergaan, onlangs nog één. Volgens Henk gaat het nu
"redelijk goed" met Maarten.
Boven: Amber, Corrie en Henk
Onder: Milan, Maarten en Jesper