In hun vrije tijd treffen de vakantiewerkers elkaar op het
Dorpsplein. "Lou van As had nét dorpskroeg De Taveerne
geopend. En al die strandjongens - ook degenen die bij
Niek Smit of Rens Roos werkten - zaten daar 's avonds.
Vaak tot sluitingstijd. Maar toen ik pas bij Vos was begon
nen zat ik doorgaans bij Piet Steigstra in De Visserman.
Daar dronk ik ook m'n eerste biertje."
In De Visserman kan het er rustig aan toe gaan: "Beetje
bijpraten, potje tien-over-rood." Maar ook uitbundig: "Hoe
vaak hebben we daar niet polonaise gelopen?" En mu
zikaal: "Begin jaren '70 was Manuela van Jacques Herb
enorm populair; heeft tijdenlang in de Hitparade gestaan.
Op een avond heeft Piet de hele avond lang, achter elkaar
door, alleen dié plaat opgezet. Ma-nü-é-la - Ma-nü-é-la. Ik
werd er gék van!"
Zomer 1973. Martin als badmeester.
De strandwerkers treffen elkaar afwisselend in de dorps
kroeg en De Visserman. "Later kreeg je een splitsing: jon
geren in de dorpskroeg, ouderen in De Visserman."
Maar er is één constante. "Inderdaad, na afloop met z'n
allen naar De Vijverhut!"
Drie weken in ziekenhuis
In 1976 komt Martin Annemarie tegen, nu zijn echtgenote.
"Dat zit zo," begint de oud-Maarssenaar. "Ik had een vaste
vriendenkring, die woonde in Amsterdam, Bussum, Den
Bosch, Maarssen en Haarlem. Elk weekend kwam ieder
een hier naartoe om te stappen. Op een avond in d'Olde
Smidse in Schagen kwam ik Annemarie tegen. Enne, dat
klikte dus. Zij bleek een dochter te zijn - één van veertien
kinderen! - van groenteboer Louter in Schagen."
Kort daarop belandt hij in het ziekenhuis. "Op de dijk bij
Grote Keeten raakte onze auto in de berm en ging enkele
keren over de kop." Hij wijst op een vaag litteken op zijn
voorhoofd. "Ik was gescalpeerd; dit deel was helemaal
naar achter geschoten, 'k Heb drie weken in 't Gemini ge
legen."
'Kom hier maar naartoe'
"In 1977 zat ik in Maarssen zonder werk tot Annemarie
mij belde. 'Kom hier maar naartoe,' zei ze, 'er is een baan
voor je in Den Helder'. En zo gebeurde het ook. Het jaar
erop kochten we dit huis op de Duinroosweg."
Annemarie Louter en Martin van Ravenzwaaij trouwen in
1983. Een jaar later wordt dochter Liset geboren, in 1987
zoon Kees. Ondertussen zijn ze drie kleinkinderen rijker.
Van Liset. Eén meisje en twee jongens. Liset woont in
Schagen en is verslaggever bij de Schager Courant, Kees
woont in Callantsoog en is leraar Engels.
Als het gesprek ten einde loopt, wil Martin van Raven
zwaaij graag nog iets kwijt. "Ik draag het dorp een warm
hart toe," zegt hij. "Maar het vergrijst. Zelf bemoei ik me
met voetbal, maar als het verenigingsleven doodbloedt,
wordt het een dood dorp. Daarom is het zo zonde dat er
zo weinig vrijwilligers zijn. Al die activiteiten van vroeger
zijn er niet meer. Die werden georganiseerd door mensen
die Callantsoog op de kaart hebben gezet."
Hij denkt de oorzaak van de dreigende bloedarmoede te
weten. "De pensionado's houden niet van verplichtingen.
Als ze op zondag willen fietsen, willen ze niet ergens in
een kantine moeten staan. Vrijwilligers zijn meestal men
sen met een baan die naast hun werk nog wat extra's
doen."
En daarom kun je hem nog regelmatig kantinediensten
zien draaien bij VV Callantsoog. "Maar ik bemoei me niet
met de muziek, hoor," zegt hij. "De nieuwe generatie heeft
haar eigen smaak." Dan, lachend: "Dus nooit meer Ma
nuelei!"
Wel eens heimwee naar Maarssen?
"Soms mis ik de Vechtstreek," geeft hij toe. "Breukeleveen,
Loosdrecht, de trekgaten bij Kortenhoef. Die veenlucht,
daar verlang ik wel eens naar. Maar terug? Nee hoor."
1975. De vriendenclub. Vlnr: Bertus Kaan, Anita Kaan, Hans
Baar, Arco Blaauboer, Jan de Ruiter, Martin van Ravenzwaaij.
20