Hij werkte voor de firma Ro
zenkrans in 't Zand, die al
lerlei karweien uitvoerde. Er
was veel werk. Jan ging er
van uit dat ik van nature net
zo handig was als hij. Vooraf
kreeg ik maar een korte on
begrijpelijke uitleg. Veel din
gen gingen dan ook fout in
het begin. Ik weet nog dat
we een keer ergens in Juli-
anadorp een dak moesten
bedekken met rubberoïd. Dat
moest 'geplakt' worden met
pek, die je ter plekke verhitte
in een ketel met een brander
er onder. De gesmolten pek
werd met een gieter op het
dak aangebracht. Je moest
goed rekening houden met
de windrichting, anders waaiden de hete slierten in je ge
zicht. Ik vulde de ketel met brokken pek en draaide het
gas flink hoog, het loeide erover. Wij het dak op. Na een
tijdje zag ik het daar beneden bar roken. Stond de ketel
in de fik, wat een hitte! Alleen van een afstandje kon ik de
deksel erop gooien.
Een ander karwei was dakgoten vervangen. Voor de eer
ste keer solderen, dat werd me toch een bende.
Bij boeren nieuwe elektrische kabels aanleggen in de
stallen en zo. De ophangklemmetjes (zadeltjes) moesten
altijd nauwkeurig geteld worden. 'Twee doosjes' als ver
melding op de afrekening mocht niet. Menig opdrachtge
ver telde naderhand hoeveel van die dingen er aange
bracht waren!
Helpen sanitair aan te leggen in de eerste bungalows op
de Garnekuul. Die werden gebouwd door Gert de Vries
en Cees van Eek. Ik gaten proberen te boren in gegla
zuurde tegels om een wc-pot aan de vloer te bevestigen
en een wasbak aan de muur. Na een hoop gemartel en
verpeste boortjes was ik niks op geschoten. (De klopboor
was nog niet uit gevonden). Had Jan vergeten te zeggen
dat een tik vooraf in het glazuur een kleine beschadiging
opleverde die grip bood.
Ook af en toe helpen in de werkplaats aan de Keinsmer-
weg. Moest ik eens nieuwe spaken inzetten zodat de
slagen uit fietswielen verdwenen. Maar ja, het gelijk aan
draaien van spaken is een hele kunst. Dat werd niks na
tuurlijk, zo'n wiel bleef krom. Een mevrouw kwam binnen
met een strijkijzer dat het niet meer deed. Reparatieklusje
voor mij, vond Jan. Hij zette uiteen wat ik moest doen,
fluitje van een cent. De klant kon er op wachten. Ik aan de
gang, geen idee hoe of wat. Na veel vieren en vijven bleek
het apparaat het nog steeds niet te doen."
Echt werk
"Om op de werf te komen moest ik solliciteren. Dat lukte,
ik werd aangenomen en kwam te werken in de sloepen-
Proost! In caféArie van Scheijen. Vlnr: Cas Roos, Arie, Piet Kruit, Harm de Jong, meisje onbe
kend, Jaap Hollander, Klaas Beun, Jan van Scheien, Jan Beun.
loods. Daar bouwde men nieuwe sloepen, die in die tijd
bestemd waren voor Nieuw Guinea. Ging ik eerst twee
jaar de opleiding in. Dat betekende dat ik de meeste tijd
in de werkplaats bezig was, aangevuld met theorie. Er
werkten vier man die uit de jachtenbouw kwamen, echte
vaklui. Een verschrikkelijk mooi vak, houten boten bou
wen. Naderhand werden de sloepen van licht metaal ge
maakt en tenslotte van polyester. Het laatste heb ik twintig
jaar gedaan. In totaal werkte ik er 37 jaar. Ik vond sloe
pen bouwen altijd prachtig werk. In het begin elke dag
op de fiets naar Den Helder. Later met de lijnbus van de
NACO met meestal dezelfde chauffeur aan het stuur. En
een conductrice. De chauffeur wist na enige tijd precies
wie zijn klanten waren. Als er iemand ontbrak zag hij het
gelijk. 'Hé, Klaas is er niet.' 'Nee, die snurkt nog.' Het was
maandagmorgen, die was flink uit geweest in het week
end. 'Nou, dan gaan we hem effies halen.' Klaas stormde
de bus in, op z'n sokken en schoenen onder zijn arm.
Later hadden Wim Unk en Wil Mooy een auto. Wim reed
het meeste. Zij werkten ook op de werf, net als Aad Provily
en Jan Doorn."
Getrouwd
Arie kwam in augustus 1966 zijn vrouw Rita Schwarz uit
Dortmund tegen in de strandtent van Rens Roos. Rita:
"Ik was voor de eerste keer in mijn leven op vakantie, in
Groote Keeten, met twee vriendinnen. Hij gaf me bier. Dat
gooide ik dan in de plantenbak, want ik lustte toen geen
bier. Hij dacht: 'O, die heeft haar biertje snel op. Ik geef
haar er nog eentje!" Zo begon hun verkering. Ze trouwden
in 1967 en woonden de eerste zes weken in het zomer
huisje naast vader en moeder Eradus. Daarna kwamen
ze aan de Dorpsweg terecht. Hier werden dochters Kir-
sten en Simone geboren. Die zorgden ervoor dat Arie en
Rita al vele jaren opa en oma zijn van drie kleinzoons en
twee kleindochters, die graag langskomen in de Van Bre-
derodestraat, hun huidige adres.
67
