Hij werkte voor de firma Ro zenkrans in 't Zand, die al lerlei karweien uitvoerde. Er was veel werk. Jan ging er van uit dat ik van nature net zo handig was als hij. Vooraf kreeg ik maar een korte on begrijpelijke uitleg. Veel din gen gingen dan ook fout in het begin. Ik weet nog dat we een keer ergens in Juli- anadorp een dak moesten bedekken met rubberoïd. Dat moest 'geplakt' worden met pek, die je ter plekke verhitte in een ketel met een brander er onder. De gesmolten pek werd met een gieter op het dak aangebracht. Je moest goed rekening houden met de windrichting, anders waaiden de hete slierten in je ge zicht. Ik vulde de ketel met brokken pek en draaide het gas flink hoog, het loeide erover. Wij het dak op. Na een tijdje zag ik het daar beneden bar roken. Stond de ketel in de fik, wat een hitte! Alleen van een afstandje kon ik de deksel erop gooien. Een ander karwei was dakgoten vervangen. Voor de eer ste keer solderen, dat werd me toch een bende. Bij boeren nieuwe elektrische kabels aanleggen in de stallen en zo. De ophangklemmetjes (zadeltjes) moesten altijd nauwkeurig geteld worden. 'Twee doosjes' als ver melding op de afrekening mocht niet. Menig opdrachtge ver telde naderhand hoeveel van die dingen er aange bracht waren! Helpen sanitair aan te leggen in de eerste bungalows op de Garnekuul. Die werden gebouwd door Gert de Vries en Cees van Eek. Ik gaten proberen te boren in gegla zuurde tegels om een wc-pot aan de vloer te bevestigen en een wasbak aan de muur. Na een hoop gemartel en verpeste boortjes was ik niks op geschoten. (De klopboor was nog niet uit gevonden). Had Jan vergeten te zeggen dat een tik vooraf in het glazuur een kleine beschadiging opleverde die grip bood. Ook af en toe helpen in de werkplaats aan de Keinsmer- weg. Moest ik eens nieuwe spaken inzetten zodat de slagen uit fietswielen verdwenen. Maar ja, het gelijk aan draaien van spaken is een hele kunst. Dat werd niks na tuurlijk, zo'n wiel bleef krom. Een mevrouw kwam binnen met een strijkijzer dat het niet meer deed. Reparatieklusje voor mij, vond Jan. Hij zette uiteen wat ik moest doen, fluitje van een cent. De klant kon er op wachten. Ik aan de gang, geen idee hoe of wat. Na veel vieren en vijven bleek het apparaat het nog steeds niet te doen." Echt werk "Om op de werf te komen moest ik solliciteren. Dat lukte, ik werd aangenomen en kwam te werken in de sloepen- Proost! In caféArie van Scheijen. Vlnr: Cas Roos, Arie, Piet Kruit, Harm de Jong, meisje onbe kend, Jaap Hollander, Klaas Beun, Jan van Scheien, Jan Beun. loods. Daar bouwde men nieuwe sloepen, die in die tijd bestemd waren voor Nieuw Guinea. Ging ik eerst twee jaar de opleiding in. Dat betekende dat ik de meeste tijd in de werkplaats bezig was, aangevuld met theorie. Er werkten vier man die uit de jachtenbouw kwamen, echte vaklui. Een verschrikkelijk mooi vak, houten boten bou wen. Naderhand werden de sloepen van licht metaal ge maakt en tenslotte van polyester. Het laatste heb ik twintig jaar gedaan. In totaal werkte ik er 37 jaar. Ik vond sloe pen bouwen altijd prachtig werk. In het begin elke dag op de fiets naar Den Helder. Later met de lijnbus van de NACO met meestal dezelfde chauffeur aan het stuur. En een conductrice. De chauffeur wist na enige tijd precies wie zijn klanten waren. Als er iemand ontbrak zag hij het gelijk. 'Hé, Klaas is er niet.' 'Nee, die snurkt nog.' Het was maandagmorgen, die was flink uit geweest in het week end. 'Nou, dan gaan we hem effies halen.' Klaas stormde de bus in, op z'n sokken en schoenen onder zijn arm. Later hadden Wim Unk en Wil Mooy een auto. Wim reed het meeste. Zij werkten ook op de werf, net als Aad Provily en Jan Doorn." Getrouwd Arie kwam in augustus 1966 zijn vrouw Rita Schwarz uit Dortmund tegen in de strandtent van Rens Roos. Rita: "Ik was voor de eerste keer in mijn leven op vakantie, in Groote Keeten, met twee vriendinnen. Hij gaf me bier. Dat gooide ik dan in de plantenbak, want ik lustte toen geen bier. Hij dacht: 'O, die heeft haar biertje snel op. Ik geef haar er nog eentje!" Zo begon hun verkering. Ze trouwden in 1967 en woonden de eerste zes weken in het zomer huisje naast vader en moeder Eradus. Daarna kwamen ze aan de Dorpsweg terecht. Hier werden dochters Kir- sten en Simone geboren. Die zorgden ervoor dat Arie en Rita al vele jaren opa en oma zijn van drie kleinzoons en twee kleindochters, die graag langskomen in de Van Bre- derodestraat, hun huidige adres. 67

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 2014 | | pagina 7