L01
Anneke Molenaar-Smak
Gertje Dekker is 'n barre skarrelaar. Hai ken echt alles
gebruiken. Z'n héle boet loit vol met spul. Ouwe meuk,
mient z'n vrouw Lien.
"Ruim die troep nou dr's op. Ase benne wai d'r gien meer
en den zitte de joös met die rotzooi. Die benne d'r doöd
mee an."
Dat Gertje raakt an 't réden. Niet omdat hai vond dat ie
ruime most, maar hai was dat gegrans van Lien zat.
Hai kon temet z'n kont niet kere in 't boetje, maar stukkie
bai beetje skoönde ie de boel op.
Eerst maar 'rs wat hout op de anhanger. D'r zatte stukkies
tussen van wel dertig jaar leden. Toen hadde ze de keu
ken verbouwd, 't Noösde Gertje om al die gnappe planke
weg te gooien, dat die lagge al 'n mooie toid in de boet.
Nou, niet te lang bai stilstaan. Weg met die handel.
En zo gong Gertje nei de stort. Alles gong in de bak voor
oud hout en Gert miende net de auto te keren toen ie in
'n are bak wat legge zag.
Leit deer nou toch 'n gnappe ouwe vullisemmer op de
hoop legge. Nee, dat kon vezelt niet. Die benne geld
waard en trouwes, zuk mooi oud spul gooi je toch niet
weg?
Dat Gertje raakte op z'n kniesse in de bak met oud oizer
en het de vullesemmer redt van de skroöthoop.
lenmaal thuis is ie gauw op de boet angaan, voordat Lien
d'r lucht van kreeg.
De tweide anhanger werd vult met ouwe tegels, 'n stik-
kenige wastafel, 'n ouwe stoel en 'n zoot ouwe krante.
Ok dat hussie gong nei de stort.
Deer was 't zommaar puur drok worre. Gertje zat nag te
wachten tot ie an de beurt was, toendat ie 'n manje voor
'm zag met vier klapstoelen en
'n tafeltje.
Gertje wupte de auto uit.
"Je gooie dat spul toch
zeker niet weg?"
"Ja," zee 't manje, "ik ben
de skuur an 't opruimen.
Dut staat 'r al jare, dat
nou moet 't maar dr's
weg.
't Gaat me wel an
m'n hart."
Wat klonk dut
Gertje bekend
in de ore.
"Vind je 't goed as ik 't meeneem nei huis? Ik hew nag
wel 'n plekkie."
Ja, dat vond 't manje goed.
En zo bedaarde Gertje voor de tweide keer met rommel
op huis an.
Hai het 't spul nag maar net in 't boetje stalt, of deer komt
Lien an met gróte stappe.
"Zo Gertje Dekker, ik kom 'rs koike of 't hier al 'n beetje
ruimer worren is." En ze duikt de boet in. Gertje begint
'm al te knoipen. Wat zal ze zegge? Ase kregt ie de wind
van vore!
"Noh Gert, je kregge 'n boogie 'oor. Wat is 't lekker op-
gnapt. Ik wist geniese dat wai nag zukke mooie spulle
hadde. Die tafel en die tuinstoele benne vast van jou fe-
milje weest. Die kenne mooi in de tuin. O, en öze ouwe
vullisemmer! Ik docht dat die weg was. Deer ken mooi 'n
geranumpie in. 't Is 'n merakel."
En zó benne deuze twei mense baaiegaar bloid met Ger
tje z'n sjouwtje.
Spreêuwepraat 54
