Concurrentie
De kerk
Noot:
peerhuisjes schoten als paddenstoelen uit de grond. Zo
mers reden we met drie groentewagens, die gestald ston
den in de garage van Kees Zwaan (nu Pizzaria) aan de
Duinweg. Ik was toen al getrouwd met Marjo en woonde
op de Abbestederweg. Van huis uit hoefde ik alleen maar
het land over te steken om de auto op te halen. Mijn vader
en ik haalden om vijf uur de wagens op en reden door het
dorp naar de winkel om ze daar op te laden en klaar te
maken voor de wijken. Het gebeurde weieens dat we wat
laat waren en dan zat opa Kalf kwaad op ons te wachten
op een kist bij Kees Zwaan. Die man was altijd vroeg op
en ging vroeg naar bed. De eerste die we altijd gedag zei
den was Jan Blaauwboer de slager, ook altijd vroeg bezig.
En de bakker, maar die zag je niet, die was in de bakkerij.
In de zomer hadden we hulp van de familie Schagen. Jan,
Ab en ook Corrie Schagen hebben bij ons gewerkt. Als
zomerhulp hadden we verschillende jongeren.
Veel last van concurrentie hebben we niet gehad. Toen
we hier kwamen, ventte er een groenteboer uit Schager-
brug met paard en wagen. Hij heette Broens en had hier
en daar wat vaste klanten. Jaren later kregen we concur
rentie uit Barsingerhorn. Deze man kwam alleen 's zo
mers, maar mijn vader had een truc bedacht. Voordat we
begonnen met venten, strooiden we wat bloemkoolbla
deren op de Previnaireweg, de Zeeweg en op de Op 't
Landtweg. De man van buitenaf moest dan denken, dat
we daar al geweest waren en ging een andere kant op. Zo
konden wij rustig een andere wijk nemen en later naar de
eerder genoemde weggetjes gaan.
De eigen middenstand hield zich toen bij zijn eigen pro
ducten. De kruidenier verkocht geen sinaasappelen en de
melkboer verkocht zijn melk.
We hadden fruitzakken met een tekening van de kerk. De
naam Langeveld moest er op en Callantsoog. Wij von
den de kerk het symbool van Callantsoog en een her
kenningspunt voor de badgasten. Er was een speciale
papierfabrikant die altijd voor de zomer langs kwam om
te vragen wat je aan zakken nodig had. Dat was altijd
gokken, de tekst werd weieens veranderd, maar de kerk
moest erop blijven.
We hebben ook grote klanten gehad. We leverden aan
Hotel De Vries, later Rademakers, De Wijde Bliek en Pen
sion Seinpost van Grietje Kater. De drie grote hotels van
die tijd. Je moest natuurlijk kwaliteit verkopen dan behoud
je je klanten.
Bertus en Marjo trouwden in 1966. Zij hebben drie kin
deren: Monique (1966), Marco (1967) en Dennis (1972).
De groentewinkel is in 1983 opgeheven en zij zijn verder
gegaan in de supermarkt aan het Dorpsplein.
1989. Bertus en Marjo in de supermarkt.
Foto: Ad Windig
