V
Jacob Vos
Toen toch eindelijk een bejaardenhuis gebouwd zou worden in Callantsoog, wilde mijn
vader Piet Vos voor de opening iets speciaals schenken.
Hij kwam op de gedachte een modelschip te bouwen, zoals hier vroeger gebruikt werd door
de visserij. Immers, in 1500 had Callantsoog een eigen vissershaven. Volgens het bord in de
kerk bestond de vloot uit 36 schepen.
Het duurde wel even, maar bij navraag in het Scheep
vaartmuseum in Amsterdam kwam hij verder. Er waren
zelfs modeltekeningen van schepen uit die periode. Met
die tekeningen in zijn bezit begon hij aan een immense
klus: de bouw van een haringbuis.
Alles stond goed aangegeven op de tekeningen: de span
ten, de wanden, het dek, de masten, de zeilen enzovoort
en het stond toen bij hem vast: "Ik ga dit modelschip bou
wen."
Weken en maanden volgden van denken en hard werken.
Met een figuurzaag ging hij de spanten zagen, en dat was
niet het moeilijkste. Wat wel hoofdbrekens kostte was het
plaatsen van de scheepswanden, waar geen enkel stukje
recht van was. Maar met de handleiding die hij had, kwam
het uiteindelijk allemaal toch goed.
Plankje voor plankje aan één kant boven een vlammetje
houden en de andere kant zo nat mogelijk, dan spannen,
vastzetten en maar afwachten of de juiste kromming er
in was blijven zitten. Ik heb wel eens naar dat geduldig
priegelwerk zitten kijken en dacht dan wel "mij niet gezien'.'
Het werd 'elke dag een draadje, een hemdsmouw in een
jaartje', een spreuk die spotters gebruikten als iets erg
lang ging duren.
Dan op een keer riep hij mij boven op de werkplaats-zol
der, waar hij zijn schip aan het bouwen was. "De wanden
zitte d'r om," zei hij en hij was zo 'blij als een kip met één
puul', ook zo'n oud gezegde.
Ik zag nu het schip in wording, compleet met bovendek.
De masten, dat was volgens hem een fluitje van een cent,
fc vV l d
foto: Lammie de Ruiter
79
