Laatste keer Ierland
In 1998 tijdens weer een verblijf in Ierland, het zou de
laatste keer worden, werd Willem heel ziek, hij raakte be
smet met de legionellabacterie. Opgelopen in zijn eigen
auto, op de boot of ter plekke. Dat werd nooit duidelijk.
Riet werkte op dat moment in het winkeltje-met-van-alles
van Joop van Meel. Ze werd opgeroepen, reisde spoor
slags naar Ierland en zat 27 dagen aan het ziekenhuis
bed in Galway. Willem overleefde het niet.
Riet van den Berg-van der Plas woont tegenwoordig op Goe-
ree.
Het naambord EDJORAMA prijkte ook op de gevel van het huis
van opa van der Plas. Het is de samenstelling van Eddie, Joop,
Renie, Maria (Riet), de kinderen van der Plas.
Els Zwaan, Den Hoorn
Op 1 juni jl. vertrokken we vanuit Callantsoog met de bus
naar Schoonhoven. Rond koffietijd kwamen we aan. We
deden ons te goed aan koffie met koek in restaurant 'Lek-
zicht'. Er voeren diverse schepen langs en een veerpont
voer heen en weer tussen de oevers. Leuk om te zien.
Na de koffie gingen we in groepjes met een gids mee.
Via de enige, van de vijf, nog intact gebleven stadspoort,
de Veerpont geheten 1610), liepen we de binnenstad
in. Mooie oude grachtenpanden, ophaalbruggen en de
smalle straatjes waren het bekijken waard. Hier en daar
stonden we (klappertandend) stil en vertelde de gids over
het wel en wee van weleer. Zo ook bij de sluisdeuren in
de stadswal, die in vroeger tijden geopend werden om
de scheepjes binnen te laten om de stad te bevoorraden
en handel mee te drijven. Indrukwekkend was een gepla
veide overkoepeling over het grachtwater; de langste van
Nederland volgens onze gids. Aldaar bevond zich ook het
stadhuis met een 50 klokken tellend carillon. Een fraaie
bezienswaardigheid.
Het middelpunt van de stad werd aangegeven door een
grote stip op het plaveisel. Lopend langs het weeshuis
en de N.H.-kerk kwamen we uiteindelijk bij het Zilvermu
seum aan. Vanaf de dertiende eeuw was Schoonhoven al
bekend met het smeden van zilver; nagenoeg al het zilver
in Nederland werd hier gesmeed in dé Zilverstad. In de
Middeleeuwen waren er enkele honderden zilversmede
rijen, tegenwoordig zijn er nog zo'n 30 in bedrijf.
Vanaf 1700 kon, en kan men nog steeds, een opleiding
volgen tot zilversmid aan de Schoonhovense internatio
nale Zilverschool.
In het museum warmden we allemaal weer door en kre
gen een smaakvolle lunch voorgeschoteld. Met gevulde
magen en nieuwe energie togen we het museumgedeelte
in. We kregen wederom een rondleiding met een gids en
werd ons uitgelegd en getoond hoe het zilver te smeden.
Het ambacht vergt en vergde een uiterste precisie en
nauwkeurigheid plus een enorme dosis geduld.
Toen alle vitrines met blinkende blikvangers en de (ge
bruiksvoorwerpen goed waren bekeken, trokken we de
stad nog even in en ging een ieder zich vermaken op zijn
of haar manier. Op afgesproken tijd verzamelden we ons
bij de bus en reden terug naar Callantsoog.
Met een hoofd vol zilverwerk gingen we allen naar eigen
huis en haard en konden we terugblikken op een geslaag
de excursie naar de Zilverstad.
