'Kling-klang-klang'
Hilarisch effect
Wc-rollen-project
Tijdens het schilderen hoorden de kunstenaars soms ver
vaarlijk klinkende geluiden, veroorzaakt door brokstukken
die met het zand en water meekwamen door de buizen.
'Dat was wel spannend,' zegt Vos, 'dan hoorde je kling-
klang-klang, het typische geluid van metaal op metaal.
Explosieven misschien? De zee ligt er immers vol mee.
Gelukkig is er nooit iets ernstigs gebeurd. Op die manier
is wel een kaak van een mammoet meegekomen. Die is
nu nog te bezichtigen in Museumboerderij Tante Jaantje.'
Het kilometers lange kunstwerk werd in één run gefilmd
door Vincent Vos, toentertijd eigenaar van een videobe-
drijf.
'Dat gebeurde vanuit een rijdende Landrover, ik achter
het stuur, Vincent op de laadbak achter de camera.'
Daarnaast werden er veel foto's gemaakt door Diana Die-
mei, die in de jaren 1986/1987 een fotoreportage maakte
van de werkzaamheden van de zandsuppleties in de
streek.
Vos: 'Toen het traject in noordelijke richting was voltooid,
lag er nog drie-, vierhonderd meter onbeschilderde buis.
We besloten dan maar door te gaan in zuidelijke richting,
naar St. Maartenszee.
Alles is vergankelijk, ook creatieve uitingen en zeker in
dustrieel toegepaste kunst. Voor de nieuwe fase van de
strandsuppletie werden veelal dezelfde buizen gebruikt.
Dat gaf een vreemd en soms hilarisch effect.
Frits Vos: 'De beschilderde buizen werden in willekeurige
volgorde neergelegd. Afbeeldingen waren daardoor ge
kanteld en tekststukken lagen door elkaar.'
De groep liet zich daar niet door ontmoedigen. 'Sommige
delen werden bijgewerkt, andere aangepast. En er wer
den ook nieuwe schilderingen gemaakt.'
Na ongeveer vier, vijf maanden - 'we zijn bijna de hele
zomer bezig geweest' - eindigde het project in Sint Maar
tenszee. Op filmbeelden zijn enthousiaste kinderen te
zien die de laatste metalen buis ter hand nemen.
Frits Vos: 'Er was aardig wat belangstelling en het leek net
of die kinderen het héle project hadden uitgevoerd!'
Uiteraard werd het buizenproject ter plekke op gepaste
wijze afgesloten: met een groot feest.
De strandactiviteiten waren niet onopgemerkt gebleven.
De regionale pers had het project op de voet gevolgd en
in Bres ('tijdschrift voor religie, wetenschap en gnosis') liet
dichter Simon Vinkenoog optekenen dat in Callantsoog
het 'langste schilderij van Nederland' was gemaakt. Mis
schien was het wel het langste kunstwerk ooit. Frits Vos
rekende eens uit dat heen en weer zo'n vijf kilometer buis
moet zijn beschilderd.
Buizenproject 1987 werd afgesloten met een tentoonstel
ling in het oude, intussen afgebroken hotel Seinpost aan
de Dorpsweg. De expositie werd geopend door burge
meester Vierhout en bevatte veel foto's van Diana Diemei,
schilderijen, de kaak van de mammoet was er te zien en
- verrassend - een buizenproject-in-miniatuur.
'Leerlingen van de Frankendaelschool hadden het project
nagemaakt. Van wc-rollen was de installatie vervaardigd
en daarna beschilderd.'
Ook de expositie staat op video. Het is Vos' langgekoes
terde wens om uit alle
filmbeelden een kort
YouTube-filmpje te des
tilleren. 'Het is er nog
nooit van gekomen,
maar nu m'n zoon, Sij-
men, in Amsterdam
Multimedia en Design
studeert, gaat het mis
schien tóch nog gebeu
ren...'
Hoe is het de meta
len kunstobjecten ver
gaan?
'Ze werden nog enkele
jaren her en der in Ne
derland gesignaleerd,'
weet de mede-aan
stichter van het project.
'Tot ze uiteindelijk alle
maal versleten waren.'
Detail beschilderde buis
