liefhebbers van tuinieren. Hij begon natuurlijk dadelijk
met het zaaien van gras etc., maar toen wist hij nog niets
van die "snorrelingen" zoals de valwinden in Callantsoog
genoemd worden. "Hup" over de duinrij en dan pal in de
tuin! Die narigheid leer je het best kennen als je het Afri
kaanzaad in de badkamer vindt! En dan de droogte! Er
helpt geen sproeien aan. Daarom is die tuin vanaf sep
tember op z'n mooist en is het in hoofdzaak de nazomer
die het daar moet doen. Toen kwam er een vriendelijke
landbouwer te hulp. Hij plantte de gebruikelijke helm en
daartussen werd gezaaid! En zo is, na lang worstelen een
dragelijk groen grastapijt ontstaan waarin het onkruid, zo
als Cerastium arvensis graag wordt aanvaard. Maar de
grasmachine houdt het kort en er is een vaste mat ont
staan, die het zand vastlegt.
Het volgende succes is bereikt met de omlijsting. Wilgen,
populieren, meidoorn, boksdoorn zijn de aangewezen
struiken ervoor. Maar, dat ging ook zo maar niet. De zee
wind en het zout deden geducht hun werk. Wat ging dat
langzaam en wat een teleurstellingen! Telkens opnieuw
geplant tot na vijf jaar de familie heerlijk beschut achter
het groen gebladerte kan "zonnen" en in de "luwte" zitten,
ongezien en vrij!
Toen ging het naar het derde succes! De bloemen! Na
tuurlijk het gewone genre zoals Goudsbloemen, Oost-
Indische kers, Chrysanthemum carinatum, Papavers en
Afrikanen. En dat ging ook niet zonder tranen, want als je
Afrikanen en Oost-Indische kers tot moes verwaaid zijn,
dan moet je "taai van geduld" en "hard als glas" zijn, om
er de boel niet bij neer te gooien! En als je dan van de
zijde der gewaardeerde dorpelingen niets anders hoort
dan: "Dat wordt immers toch niks!" dan moetje héél veel
van bloemen en een tuin houden, als je blijft zeggen: "Het
moet goed worden!" En dat heeft de heer Rotgans ge
daan. Volhouden, jaar in jaar uit en het resultaat ziet u
op de foto's. De Cerastium tomentosum is hier wel goed
op zijn plaats. Ze kan er tegen en begroeit uiteraard hele
stukken van de tuin en de muur. Maar het staat goed in
dat lichte land met het wijde uitzicht. En dan zijn er nog
de paden die rond het huis zijn aangelegd. Bekijkt u die
foto van het trapje maar eens. Het leuke stoepje met de
vierkante stenen, plat gelegd tussen de afgeronde kop-
laag en dan de grijze tegels onderbroken door de rode
klinkers. Een artistiek patroon met weinig kosten gemaakt
tot een geheel waarvan vooral de trap bij de voordeur als
"het meesterstuk" wordt beschouwd!
Hier en daar ziet u wel die witte stenen in het pad? Nu, dat
is een goed idee geweest, want op de donkerste avonden
wijzen ze vanzelf de weg! En nu nog een merkwaardig
heid over die populieren. Bij de trap staat een tweejarige
populier. Het is een beschut plekje en je snapt eerlijk ge
zegd niet, dat hij nog niet veel hoger is. Hoe hard kun
nen populieren immers groeien? Maar als u weet dat het
een gewoon (geworden!) verschijnsel is dat die boompjes
daar 2 a 3 maal per seizoen nieuwe blaadjes krijgen en
de vorige dan totaal verschroeid zijn door de zeewind,
dan begrijpt u wel dat dit geen drie-lentes-in-één-jaar be
tekent! En als u weet, dat wilgen, die bij een natte zomer
en weinig wind, geweldig kunnen groeien en bij deze zee
wind in 1953 tot 4 meter hoog werden, dode toptakken
hadden van 2 meter, dan is het wel duidelijk dat ze eerder
lager dan hoger worden en toch: 'Al met al een intense
'Struggle for life",' zegt de heer Rotgans!
De heer Rotgans is geladen met enthousiasme om dit
- afgezien van zandstuiven en wind - toch vriendelijk ge
legen dorpje, een betere groenbeplanting te geven, maar
hij stuit daarbij op het van jaar tot jaar en van vader op
zoon voortgaande: "'t Wil hier toch niet!" En al moet in
Callantsoog ieder bekennen - zachtjes natuurlijk - dat die
door groen ingesloten bloementuin daar bij de wegsplit
sing het tegendeel bewijst, het zal wel lang duren eer er
een zusje of broertje van die tuin geboren wordt!
Behalve mussen en spreeuwen natuurlijk, zijn er weinig
zangvogels bij het huis aan te trekken, maar één merel
pikt er naar wormen! En daarvoor wordt geen hond of kat
binnen de afzetting geduld. Alles wat verteerbaar is gaat
natuurlijk in de tuin en het plaatsje waar mevrouw Rot
gans de theebladen deponeert, is er "vet" van geworden,
