wat de werkzaamheid van die merel weer bewijst, want
op dat plekje haalt ze pieren voor de dag! Maar die tuin
is natuurlijk enorm gemest met stalmest, vraagt u? Niets
daarvan, alleen met de veel gebruikt A.S.F.-korrels! We
zouden u nog meer kunnen vertellen, want de ervaringen
zijn er legio, maar het zal voldoende zijn om toe te stem
men dat het argument van het genre: "In deze grond doet
niets het," ontzenuwd is door de prestatie van de heer en
mevrouw Rotgans! Dat is moedgevend, vindt u niet? En
adembenemend, als je het maar in cijfers om kon zetten!
De kenners kijken er de moeite en durf wel af!
Maar dan mogen we mevrouw Rotgans niet vergeten,
want ook die heeft haar aandeel in het tuinieren. Zij heeft
namelijk de groentetuin, ergens verder weg, voor haar re
kening. Ze laat de grond natuurlijk spitten? Niets daarvan,
dat doet ze zélf! Eén steek in die duingrond, niet meer!
Precies goed! En de resultaten? Wat zegt u van 70 kilo
sperziebonen? Wat ze verder kweekt met succes? Toma
ten, doperwten, kapucijners, tuinbonen, kool, vooral rode
en boerenkool! Elke dag windstil weer wordt daar waarge
nomen! Maar het kan zo gek niet gaan in onze "zomers"
of de oogst is toch nog wel de moeite waard! En daarom
hebben we alle respect voor deze "stoere werkers" die in
dit artikel de waardering van ons krijgen, die ze té veel in
eigen omgeving onthouden worden! Mensen die weten
vol te houden, omdat zelfs de teleurstellende ervaringen
voor hen de nieuwe stof voor hun liefhebberij opleveren.
We blijven er bij: In Callantsoog is maar één tuin.
'/JoscHan
B'OUl
Geen paashaasje, maar een wild konijntje.
En waarlijk dat is de grootste vriend van
de tuinliefhebbers niet. Maar dit beestje
maakt daarop een uitzondering. U zult in
dit nummer een fotoreportage aantref
fen: In Callantsoog is maar één tuin! En
met die tuin staat dit konijntje in nauw
verband. Laten we u in het kort de ge
schiedenis, die de heer H.J. Rotgans
ons daarvan vertelde, meedelen. Als
een héél klein diertje, bijna zó uit het
nest van moederkonijn, kwam het op
een onbekend uur, de met zoden
omwalde tuin binnenrollen. Het is, bij-
gevoed door de familie Rotgans, er
drie maanden te gast geweest. Het
ging wel eens op de openbare weg
kijken, maar als een auto naderde
dan wipte het niet naar het natuur
lijke duinterrein, maar weer gauw
binnen de veilige omheining van
de tuin. Zelfs toen de fotograaf tot
op een paar pas genaderd was,
bleef het rustig zitten! Na drie
maanden was de 'tuingenoot'
opeens verdwenen. Een hond,
een kat? Het blijft ongeweten,
maar deze foto blijft een aar
dige herinnering aan een niet
alledaags tuingenot! En ver
der heeft u in deze reportage
meer bijzonders kunnen le
zen over deze tuin!
Foto's: Henk Rotgans
30
