Effe liene
69
Anneke Molenaar-Smak
Gert de Boer komt oftig bai Mien en Dirk de Graaf om de anhanger te lienen. Hai het 'rs 'n sjouw-
tje nei grof vuil of 'n hussie hout voor de kachel. Hai streunt graag bai de kringloopwinkels en
komt den weer d'rs met 'n kassie of 'n stoel thuis. Of hai lient de anhanger voor wat ouwe fietse
die hai opgnapt.
Eerst belt ie of 't goed is dat ie 'm ophaalt. Mien en Dirk
wete den dat ie ok effies komt te konkelen bai ze. Gert
weet veul uit 't durp en houdt 'r verlegen van om deer
met 'n aar over te teuten. Maar nou heb ie al 'n toidje niet
weest. Dat Dirk gaat effies bai 'm an om te vragen of ie
soms wat mekeert.
"Welnei man," zoit Gert, "ik voel m'n oigen kiplekker."
"Weerom ziene we je den niet meer bai oös op de wurft?,"
wil Dirk wete. "Je komme nooit meer om de anhanger te
lienen."
"Nöh," zoit Gert, "loup maar d'rs met me mee."
Groös leit ie z'n oigen anhanger zien die in de boet staat.
"Deus kon ik voor 'n prikkie kope. Mooi makkelijk toch,
m'n oigen anhanger?"
Ja, nou snapt Dirk ok wel weerom of ze Gert bedat gien
meer ziene.
Maar nei 'n week of wat stapt Gert rond konkeltoid de
keuken weer in bai Dirk en Mien.
"Wat nou," zoit Dirk, "begon je verlangst nei oös te kroi-
gen?"
"Nei," zoit Gert, "ik kom de anhanger weer liene, skikt
dat?"
"Is die van jou stik den?," wul Mien wete.
"Nei 'oor," zoit Gert, "die hew ik van de hand dein. 't Was
gien harde: die kwamme ze aldeur bai me liene!"
Spreêuwepraat 28
Juni 2009
