w
V
woon afgedekt met een zak! Die was op 't laatst hele
maal zwartgeblakerd. Een wonder dat er bij niemand ooit
brand van gekomen is. Aan onderhoud deden ze haast
niks meer. De huisjes werden binnen afzienbare tijd toch
weer naar Callantsoog vervoerd."
Juthout als extra brandstof
"Mijn man werkte op de kaasfabriek in 't Zand," zegt Ida.
'Als de kolen of de petroleum - 'op de bon' te verkrijgen
- bijna op waren, ging hij eerst nieuwe bonnen bestellen
en dan naar de fabriek. De firma Vogelenzang leverde de
kolen. Maar door de vele hoge sneeuwwallen, het leken
wel damwanden, op de Noord-Schinkeldijk, lukte het afle
veren niet met de vrachtauto. Gingen we met de slee de
zak kolen ophalen. Het voorraadje werd bewaard in het
kolenhok dat tegen het huis getimmerd was.
Mijn man liep vaak langs het strand te jutten samen met
Siem Baken. De mannen namen juthout mee naar huis.
Extra brandstof voor het kacheltje. Op een nacht werd ik
wakker en dacht: 'Wat rommelt het toch?' Ik maakte mijn
man wakker: 'Volgens mij is iemand onze kolen aan het
jatten'. Dus hij heel stil het bed uit. Bij het kolenhok geko
men schoot er een kat weg! Die zocht ook warmte."
We hadden 'skik'
"Op 't end vezellef de waterleidingen allemaal bevroren.
Mochten we bij achterbuurman Willem Maats op afge
sproken tijden emmertjes water komen halen. Onze wc
was eerst nog goed. Maar op een ochtend, mijn man was
te werk, deed de wc het ook niet meer. Ik naar buurman
Maats. Die legde uit dat ik voorzichtig warm water over de
bevroren leiding moest gieten, dan kwam het wel weer
goed. Ik ketel op het vuur en aan de gang met heet water.
Pang! Knapte de leiding, het water spoot in mijn gezicht!
Ik weer naar buurman met de vraag: 'Wat moet ik nou
toch doen?' Hij zei me de hoofdkraan dicht te draaien die
in een putje zat naast het huis. Sneeuw weg geschept,
deksel opengemaakt, zak op de grond en ik op mijn buik
liggend het water afgesloten. Stroomde er ergens anders
opeens water. Ik maar weer
naar de buurman. Het leek wel
een vervolgverhaal. Afijn, dank
zij alle aanwijzingen van buur
man Maats kwam het op een
end goed. Voortaan stond er in
het keukentje een teil met een
voorraad water erin.
Na al deze kou werd het toch weer voorjaar. Mijn man
hield van het fokken van allerlei soorten kippen. Op de
foto's zie je Ida, ons mensenpiepkuiken, dat de scharrel
kuikentjes erg leuk vindt.
In de zomer zaten we vele avonden buiten met een heel
koppel bewoners. We praatten, hadden 'skik' en dronken
koffie of thee, iets anders was er niet. Allemaal jonge
mensen. Niemand vond het erg dat we moesten afzien.
Dat was gewoon zo in die tijd. Naderhand verhuisden we
naar Callantsoog. Eerst weer in een houten huisje, later in
een nieuw stenen huis aan de Zeeweg."
-W? -M
C 2Ï--Ï 'V- -
91
35
