Op de Begraafplaats van
Foutjes
"Bij een uitvaart mag er natuurlijk niks misgaan. Toch
gebeurde dat weieens. Ik was op bezoek bij een familie,
die hier woonde maar ergens anders vandaan kwam,
om de begrafenis te regelen en legde het een en ander
uit. Onder meer dat het een mooie gewoonte was om de
klok te luiden als de dode naar het kerkhof werd gedra
gen. De familie had er wel oren naar, dus 'ja, regelt u dat
maar.' De vaste klokkenluider was er niet, de invaller zou
deze taak op zich nemen. Toen het zover was ging de
begrafenis van start, maar al wat er gebeurde, er klonk
geen klokgelui. Ik dacht 'ik zeg maar niks. Omdat ze hier
niet vandaan komen, valt het ze misschien niet eens op.'
Ik het klokluiden aanprijzen bij die familie en dan ge
beurt er niks. Zoiets kwam gelukkig maar één keer voor.
Op een keer hadden we een nieuwe drager. Ruim op
tijd voor de uitvaart waren we aanwezig. Bleek de beste
man bruine schoenen aan te hebben. Dat kon echt niet,
dat moesten zwarte zijn. Hij naar huis, maar hij had geen
zwarte. Gelukkig kon hij die van de buurman lenen."
Tot slot
"Ik vond het altijd wel een beetje eenzaam werk. Er
waren natuurlijk wel de dragers, maar voor mijn gevoel
moest ik alles zelf doen. Anders dan het ambulancewerk
waar je de ritten besprak met een hele groep collega's,
kon ik hierover met niemand praten.
De privacy van mensen met zo veel verdriet vond ik heel
belangrijk.
Het was een waardevolle periode in mijn leven. Toen ik
er mee stopte, miste ik het werk in het begin heel erg.
Voortaan ging ik me niet meer bezighouden met het ein
de van het leven, maar met het begin van het leven. Er
werden kleinkinderen geboren en ik kreeg een nieuwe
'baan' als oppas-oma."
Sara Planting
De werkgroep is nu zo'n jaar of 15 op het kerkhof bezig en soms hebben we leuke ervaringen,
zoals de volgende.
In de rij met historische grafstenen is ook een klein wit steentje van een drenkeling, die hier in
1922 is aangespoeld, Louis Kerlévéo, oud 25 jaar.
Een paar maanden geleden troffen wij op het steentje
een kaartje aan met naam en adres van Pierre Kerlévéo,
dus er was nog familie bij hem geweest. Een lid van onze
groep sprak mevrouw De Vlieger die toevallig op de be
graafplaats was en deze meneer gesproken had.
Hij vond de staat van het steentje treurig en heeft haar
gevraagd dat te laten opknappen. Dat heeft zij gedaan
en tot volle tevredenheid. Het is mooi schoongemaakt en
de letters zijn weer duidelijk zichtbaar. Wij hebben de fa
milie bericht dat het bezoek door ons zeer gewaardeerd
werd na zoveel jaar.
Daarop kregen we een verslag
hoe het schip de 'Outreau', een
vapeur, dus ik denk een stoom
schip, met de gehele bemanning
vergaan is vlak bij Boulogne. Er
was ook een herdenkingsdienst
geweest voor alle bemannings
leden op 18 december 1922 en
er is een lijst met de namen van
alle bemanningsleden. Deze
Louis was 2e machinist. Dus zo
blijkt weer, na vele jaren kom je
toch nog wat te weten van een
onbekende drenkeling.
Foto: Ank Randag
52
