De Barones kaA geen, kezmuw
Zij veronderstelde dat de verkeerslichten voor
de sier ook op zondag van kleur versprongen,
en dat dat dus totaal geen betekenis had. Bo
vendien was er vrijwel geen auto te zien op
straat.
Toen ze werd aangehouden hield Matty tegen
over de agent vol dat je in de kop van Noord-
Holland straffeloos op zondag de verkeerslich
ten mocht negeren; sterker nog: op zondag
werkten de verkeerslichten er zelfs niet!
Beginjaren '60 kon je dit blijkbaar nog zonder
gevolgen beweren, want of er ooit een bekeu
ring is uitgeschreven...?
William Siewertsen
De stormen in 1894 hadden de duinen voor Callantsoog zwaar beschadigd. Aannemer Oldenburg
voerde in 1895 het herstelwerk uit. Maar op 27 oktober 1897 werd in een brief van het provinciaal
bestuur van Noord-Holland aan het bestuur van de polder Callantsoog verzocht om weer voorzie
ningen te treffen voor een zwakke plek in de duinregel. Voor paal 13 waren de duinen 5.50 m A.P.
hoog en 30 m breed. Dat vond de provincie te smal en over een lengte van 150 m moest de breedte
minstens 50 m worden en het liefst 75 m.
Er was haast bij en men moest vooral niet ver
geten om eerst toestemming te vragen aan de
eigenares van de duinen, mevrouw de Baro
nesse Goethals, geboren Prévinaire.
De polder was arm en de provincie zou weer
meebetalen zoals in 1895 en Provinciale Wa
terstaat zou hulp verlenen. Op 10 november
kwam de hulp, een tekening en een bestek.
Het werk moest zo vlug mogelijk worden
Vierde van links: Jacob Bakker, vierde van rechts: Andries Siewertsen
uitgevoerd en Provinciale Waterstaat had al
onderhands aan twee aannemers een prijs
gevraagd. Dat waren Oldenburg uit Bergen
en Klok uit de Zijpe. Op 12 november kwam
er antwoord van de barones. Zij had geen be
zwaar tegen het graven aan haar duinen als
men maar begreep dat zij eigenaresse bleef
van afgegraven en verhoogde gronden, dat zij
voor 1 februari 1898 vijftig gulden wilde ont-
-35.-
