I
Wm
Rudi Hoek en Marijke Glasbergen overhandigen de
sleutels...
zen van het podium afgereden zijn als de le
verancier, de heer Dienaar, de wielen niet uit
voorzorg had geblokkeerd. Blijkbaar kende hij
de voortvarendheid van zijn oud-stadgenote!
De heer Kalff (vader van mevrouw Langeveld)
had voor deze gelegenheid een gedicht ge
maakt dat hij voor de volle zaal voordroeg:
Beste Zuster Boendermaker
Voor U, vandaag een grote dag,
Daar nu alle plaatsgenoten
Het Heil van Uw arbeid overzag.
Hier voor U een nieuwe wagen
Die U werkelijk nodig heeft,
Geen wind of regen zal U plagen
Als Gij naar Uw patiënten streeft.
Veel te lang heeft het moeten duren
In dees grillige natuur,
U ging talloos vele uren
Krom gebogen over 't stuur.
Nacht of ontij kon U niet deren
Altijd stond U voor ons klaar,
Totdat eindelijk het tij ging keren
't Volk stond nu eens voor U klaar.
Dat U deze nieuwe wagen
Op de draad mag gaan verslijten,
Dat geen ongeluk U zal plagen
Want dat zou ons heel erg spijten,
'k Hoop dat wij nog vele jaren
Uw arbeid kunnen gadeslaan,
Zowel bij ziekte, als bij baren
Ons werk is hierbij afgedaan.
Het gedicht geeft goed weer hoe de Callantso-
ger bevolking de inspanningen van de zuster
waardeerde. Als herinnering kreeg Matty het
gedicht, voorzien van een tekening, cadeau.
Mevrouw Rademalcer gaf een mascotte (een
beertje) voor in de auto, waarna de zuster haar
hierboven vermelde dankwoord sprak. Gezien
het feit dat zij al een dankwoord klaar had
moet de wijkverpleegster van Callantsoog en
omstreken toch van tevoren geweten hebben
van 'een auto', hoewel mogelijk het fijne er
van haar niet bekend was.
De zuster heeft jarenlang dankbaar gebruik
gemaakt van dit grote cadeau, tot het auto-
tje 'op' was en zij zelf een (rode) volkswagen
kon kopen.
Nog even een kleine anekdote met betrekking
tot de Fiat: toen Matty op een koude dag tussen
de middag thuis kwam voor het warm eten,
had zij zolang een deken onder de motorkap
over de warme motor gelegd, zodat deze niet
te erg zou afkoelen. Voor de buren was het
gelukkig een eenvoudig karwei om het begin
nende brandje gedoofd te krijgen.
Nog eentje: Matty reed op een zondag in haar
autootje met een vaartje van 70 km per uur
naar haar jongste zus in Amsterdam. In de
hoofdstad lette ze totaal niet op de verkeers
lichten, want: op zondag werken de verkeers
lichten toch niet? En of het licht nu groen,
oranje of rood was, Matty trok zich er niets
van aan.
V.l.n.r. de heer Dienaar, zuster Boendermaker, burgemeester
Correljé
v
-34.-
