AiïtrkaJuLe UroMAzaJcen.
Zo'n beetje tussen 1958 en 1989. Herinneringen aan gebeurtenissen in mijn jonge jaren waarbij ik
heel veel voetsporen in het zand heb achtergelaten, zowel in Groote Keeten als in Callantsoog. Eerst
spelenderwijs, later er werkzaam zijnde.
Het aangespoelde reddingsvlot in handen van Tiny
Roos, Annie Beun en de neven Maarten Hollander en
Maarten Bakker
Kinderplezier
Bijna alle kinderen uit Groote Keeten, geva
rieerd in leeftijd, waren vrijwel iedere avond
met elkaar in zee. Voor ons echt een stuk ver
tier. De lol werd verhoogd door het aanspoelen
van een reddingsvlot ergens in 1959. Met een
stevig stuk touw vastgebonden aan een strand-
paal tegen het wegdrijven, was het veilig er op
te klimmen en er af te duiken. Sommige kin
deren konden amper zwemmen, zoals ikzelf.
Op een avond met een rustig zeetje kreeg ik
de eerste zwemles van mijn oudste zus An
nie. Wel altijd op blijven letten voor gevaar
lijke stroming. Gelukkig is er nooit iemand
verdronken. Mijn wollen zwembroekje kwam
regelmatig vol te zitten met zand en schelpen
gruis. Werd de broek te zwaar, dan even uit
spoelen in de golven. In de houten badhokjes
van de familie Roos konden we ons omkleden.
Na al deze badpartijen voelde iedereen zich op
en top fit!
Puk, Annie, de verkleedhok) es -1960
Annie in serveertenue met links: Tiny Roos, achter:
moeder van Tiny, rechts: Duitse badgast. 1960
Onder de strandtent was een opslag van jut-
hout gemaakt. Daar stonden de kratten met
bier (Heineken), fris (Joy, Coca Cola) veel koek
en ander snoepgoed. Zus Annie werkte bij Roos
als serveerster en deed vele andere werkzaam
heden. Ze bemoeide zich bijvoorbeeld ook
met de verhuur van de strandhuisjes. Onder
ling werd er veel gelachen. Duitse badgasten
wisten toen al de weg naar het strand te vin
den. Tijdens extra drukte kwam mijn vader Jo,
kelner zijnde, inspringen en nam de leiding.
Dan liep de bediening als een trein.
Zomer- en lentestormen, ik denk aan die
zware van 2 april 1972. De strandtent
half af, nog zonder dakplaten. Het stut
ten mocht niet baten. Snack- en strand
tent werden met donderend geraas de
duinen in geblazen. De opgelopen schade
was enorm. Met hulp van vele vrijwilli
gers stond het geheel na enige tijd weer
overeind en was het gezellig als vanouds.
Pleeboy
Ik werkte al op jonge leeftijd als pleeboy
bij de strandtent van Roos. Ik kreeg 5 cent
per wc-ganger. De hond Puk, van de familie
Roos, bleef bij me in de buurt, overal snuf
felend naar van alles en nog wat. Een rat
was hij zo op het spoor. Die beesten zaten
in het duin op een laag gelegen waterrijke
plek, waar in vroeger tijden een kerkhof
was geweest.
