kale
Nel Rentenaar-Bakker
"Bertus," zee moeder teugen d'r achttienjarige zeun, "wil jij efkes mee te boskippe halen bai Albert
Hoin? Je vader wil liever eerst z'n karwaaitje ofmake, maar 't voegt moin beter as we nou metten
gaan." Bertus had 'r niet veul ore nei, maar 'tfoit dat ie den met z'n vaders auto mocht, maakte 't
weer een beetje goed. Dus deer gonge ze op nei Skagen.
De verse brode onderin en deer boveop zwere
flesse, op een bakkie druive douwde hai een
paar blikke slabone. Hai had 'r geniesen erg in
dat zuks niet kon. De stroom boskippe kon ie
olc niet zo gauw bai houë en hai wier 'r hille-
gaar een beetje tureluurs van. Moeder gaf 'm
ok nag of en toe een slcrobbering as ze zag hoe
wild ie met de boskippe omsprong.
Afoin, 't end was in zicht. Nag een paar bak
kies met slaatjes en den gauw vort. Maar
deur z'n stoetelighoid stootte Bertus zo'n bak
kie onderstebove, 't desseltje vloog 'r of en 't
slaatje belandde op de loupende band. Wat
most ie deer nou weer mee an.
Hai graaide met z'n hande 't spul bai mekaar
en kwakte 't terug in 't bakkie en zo gong 't
de tas in. De maionaise zat op de spruitjes en
de suiker. Maar deer tilde ie niet zweer an, ze
wazze gelukkig klaar, nag gauw efkes een veeg
met z'n zaddoelc over de band en hai boinsde
toe met grote stappe de winkel uit, moeder
met opgestoken steert 'r achteran.
"Nooit neem ik jou meer mee as ik om boskip
pe moet," zee ze en dat was nou precies wat ie
wou, dus deer had ze 'm hillegaar niet mee,
hai was d'r bloid om.
Thuis, bai 't uitpakken van de boskippe was
't een zielig zoodje wat 'r uit de tasse kwam.
De brode zatte goed in de kreukels, de druive
wazze kneusd, de pakkies butter hadde alle
gaar grote deuke en 't slaatje kon zo in de vul-
lesbak, deer was moeder vies van. De koekies
hadde 't olc niet overleefd, want deer lag een
zak met voif kilo eerappele op. Moeder wier
al lcwaaier toe ze de slcade bekeek. Bertus was
woiselijk buiten bleven, maar vader kwam ef
kes lcoike.
"Nou, zo te zien hei je een beste hulp an Ber
tus had, dat mag ie zeker meer doen? Ilc hoop
dat ie de auto niet zo verinneweerd heb as de
boskippe."
"Nei," zee moeder, "deer is niks mee beurd.
Maar in 't vervolg gaan jij maar weer mee oor,
want an zo'n hulp as Bertus is, hei je allien
maar arremoed."
Toe ze een perlceerplasie vonden hadde wou
moeder dat Bertus mee de winkel ingong,
want den kon hai mooi bai de kassa de bos
kippe in de tasse palclce.
En zo beurde 't. Moeder liep met 't lcartje langs
de slcappe en maar inlade; toe ze oplest bai de
kassa kwam, was 't boordevol. Ze most olc nag
een toidje op 'r beurt wachte olc, want 'r ware
wel vier lclante vóór d'r. Bertus stond zowat
een gaatje in de grond te trappen, 't Duurde
'm veul te lang en hai wou zo gauw as moge
lijk was weer weg.
Oindelijlc oor, was moeder an de beurt. Ze sta
pelde alles op de loupende band. 't Moidje van
de kassa sloeg de proize an en toe kwam de
boel bai Bertus terecht. Hai was niet erg rap
met inpakken en douwde alles voor de vuist
weg in de tasse.
-7.-
