Vathprrren Ut de tijd
Deel 3 - Het gezin Borst
Dymph Molenaar
Ten derde male in de pen geklommen (en dat achter de computer!) voor het deel over Klaas en Riet
Borst- Eriks. De tijdsporen van hun levens werden uitgebreid met die van kinderen en kleinkinde
ren. Volgend jaar vieren ze, bij leven en welzijn, het feit dat ze 60 jaar getrouwd zijn.
deur uit, te laat komen mocht natuurlijk niet.
Dat lukte me meestal wel. Het kantoor (voor
heen slaapkamer) bevond zich op de bovenver
dieping in het woonhuis van de architect aan
De Singel, vlak achter het toenmalige gemeen
tehuis. Aanvankelijk vormden alleen de baas en
ik het personeel. Later kwamen er twee mensen
bij. Er bestond in de naoorlogse jaren herhouw-
plicht en daar was een levendige handel in.
Hele hoge subsidies kwamen ter beschikking
ten bate van die herbouwplicht. Men voerde het
puin van de kapotgebombardeerde stadsdelen
af. Bovendien werd de buiten schot gebleven
wirwar van steegjes en straatjes van oud Den
Helder gesloopt. Zo kwam er ruimte voor het
bouwen van heel nieuwe straten en wijken. Het
was een verschrikkelijk drukke periode."
Klaas en Riet - Trouwdag augustus 1950
Het prille begin
Klaas en Riet traden in het huwelijk in augus
tus 1950. Ze kwamen te wonen in Groote Kee-
ten. Hun eerste woning was een laag, houten,
enkelwandig zomerhuis met slechts een kleine
woonkamer en slaapkamer. In de winter was
het er koud en vochtig. Een potkacheltje deed
z'n best de boel warm te houden. Soms wilde
het kacheltje niet goed trekken, dan stond met
een het hele huis vol rook. De naaste buren wa
ren de familie Jan van Scheijen en de familie
Dirk van Scheijen. Jan van Scheijen senior was
de eigenaar van het pandje en kwam, de huis
baas zijnde, elke week f 2,50 aan huur ophalen.
Kostwinner
Klaas: "Ik was werkzaam in Den Helder op ar
chitectenbureau Sok en verdiende in die tijd zo
ongeveer f 25,= per week. Weer of geen weer,
elke dag op de fiets naar het werk. Bijtijds de
Moederschap
Eenmaal getrouwd moest Riet er erg aan wen
nen om 'op jezelf te wonen, het was zo heel an
ders. Ze was voorheen door haar baantjes altijd
druk bezig en veel onder de mensen. Nu zat ze
de hele dag helemaal alleen thuis. Maar dat ver
anderde. Riet: "Ons eerste kind, Teun, werd ge
boren in januari 1951. De wieg kon er net bij in
het slaapkamertje. Oma Borst, de moeder van
Klaas, assisteerde bij de bevalling. Ze was in de
loop der jaren in het beroep van baker gegroeid
en had onderhand heel Groote Keeten ter we
reld geholpen."
Het was de gewoonte taart of gebakjes te laten
bezorgen als kraamcadeau. Een grote wand-
plank in de slaapkamer stond helemaal vol met
van die houten gebaksdozen. Bakker Jo Beun
kreeg dat in de gaten en stelde voor maar even
te stoppen en een nog-tegoed-lijstje aan te leg
gen voor de rest van de leveranties. Riet: "Onze
eersteling was met vijf pond en drieënhalf ons
aan de kleine kant en huilde veel. Ilc voedde
hem zelf, maar dat was niet genoeg. De zuigfles
kwam er aan te pas: gewone mellc, van de melk
boer, die met water aangelengd moest worden.
En nog huilde de baby. Mijn vader kwam op het
idee eens een keer een koeienmelkmonsterfles-
je te vullen met de babymelk en mee te sturen
naar de fabriek om te laten testen. Het vetge-
-68.-
