In W£PMrnM4t: JaMMie Prmniy-lfixhsuiJc
Slechts een paar weken na haar 71-ste verjaardag heeft Jannie Provily de strijd tegen haar ziekte
op moeten geven. Gedurende vele jaren wist ze elke keer weer moed en hoop te verzamelen om door
te gaan. Ze bleef in goede en slechte dagen enorm betrokken bij het werk voor redactie en bestuur.
Wij, de redactie, waren steeds van harte welkom op de Dorpsweg om onze wekelijkse bijeenkomst
te houden. Altijd kregen we wat lekkers bij de koffie als we eerst de dorpsnieuwtjes uitwisselden om
daarna aan de slag te gaan voor weer een nieuwe Clock. Vullen van een Clock was geen probleem,
mede dankzij Jannie. Het was verbazend hoeveel ze wist. Of het nu ging om familierelaties of jaar
tallen of gebouwen of gebeurtenissen of foto's of... Jannie wist het allemaal.
Helaas moesten we Jannie op een
gegeven moment missen bij onze
wekelijkse bijeenkomsten. Door
haar ziekte kon ze ons niet meer
thuis ontvangen. We weten dat ze
het enorm miste!
Een enkele keer kwam ze toch
nog even een kijkje nemen op de
nieuwe vergaderlocatie, gebracht
door Aad. We hadden al onze vra
gen dan opgespaard en brandden
los: "Jannie, weet jij waar deze
Ze was van onschatbare waarde
voor onze redactie. Ze deed veel,
bijna teveel om op te noemen,
maar een paar dingen wil ik toch
naar voren halen: de artikelen in
de Clock: onder andere over de
geschiedenis van de VW van na
de oorlog, campings en beheer
ders rond Callantsoog, pension
Seinpost, het orgel in de kerk. De
vele interviews (meer dan 20!) wa
ren ook altijd een plezier om te
lezen. Doordat ze zoveel wist over
de geschiedenis van Callantsoog
en zijn inwoners, kon ze altijd de
juiste vragen stellen waardoor er
een mooi beeld ontstond van de geïnterview
de.
Aan het boek 'Een unieke kijk op een eeuw
Callantsoog en Groote Keeten' heb ilc bijzon
dere herinneringen. Samen hebben we overal
gezocht naar oude foto's, fotoalbums doorge
spit bij haar thuis en dorpsgenoten. Jannie
wist daarbij altijd precies te vertellen waar de
foto was genomen. Dat was gemakkelijk, want
voor de nieuwe foto's hoefden we dan niet
lang te zoeken naar de standplaats. Gelachen
hebben we om de capriolen die we allemaal
moesten uithalen om de juiste
foto te maken.
foto is gemaakt? Weet jij wie op
deze foto staat?" Ze kon alle vra
gen beantwoorden. Na verloop
van tijd heeft ze de moeilijke
beslissing moeten nemen om te
stoppen met het redactiewerk.
Toch bleef ze op de achtergrond
onze vraagbaak en ging ilc regel
matig met een paar foto's bij haar
op bezoek. Wij waren bezig met
het archiveren van alle foto's en
dankzij het voorwerk dat zij had
gedaan konden wij doorgaan op
de ingeslagen weg.
Tijdens een indrukwekkende sa
menkomst in de kerk van Callants
oog hebben we afscheid genomen van Jannie.
De kerk was te klein, een teken dat velen haar
de laatste eer wilden bewijzen. Het moet voor
haar man Aad, de kinderen en kleinkinderen
een troost geweest zijn dat zovelen blijk heb
ben gegeven van hun medeleven. We wensen
hun sterkte toe om dit verlies te dragen.
Ook wij zullen haar missen. Jannie, voor alles
watje voor ons gedaan hebt, bedankt!
Namens bestuur en redactie,
Lammie de Ruiter
-25.-
