-2009
â– Baiamaflaaa
In de toekomst zullen ze ook zeker wel wat in
de handel blijven doen. Dat zit in het bloed en
daarmee moet je niet zomaar stoppen. Lang
zaam afbouwen is beter. Bij een ronde door
het mooie huis blijkt (ondanks dat er een
groot deel naar zus Wil is gegaan) in de kelder
nog voldoende voorraad te staan, te gebruiken
voor de jaarmarkt, de braderie en dergelijke.
"Dat moeten we nog uitzoeken, maar eerst
gaan we er lekker tussenuit. Even omschake
len, want het was toch wel een hele drukte en
ook best wel emotioneel. Als we weer terug
zijn gaan we al die dingen
doen die we leuk vinden,
maar waarvoor nooit tijd
was." De kelder blijkt nog
meer schatten te hebben.
Ik heb in de loop van de
laatste maanden voor de
sluiting van de winkel al
vaak dingen meegekre
gen, maar er blijkt nog
wel meer te zijn dat van
belang is voor de Histo
rische Vereniging. "Dit
moet je ook maar mee
nemen, dat komt nooit
meer terug" en er wordt
een magneetje met een
foto van de winkel in mijn
handen gestopt.
Of: "Zie je dat, daar zit
een drukfout in, daar
hadden we nog wel een
probleem mee." Het is een
vingerhoed, met daarop Callandsoog. Geluk
kig kreeg ik ook nog eentje mee met de juiste
naam! Enno en Mielce hebben dus veel dingen
goed bewaard. Bij een van de laatste bezoeken
aan de winkel kreeg ik een hele stapel papie
ren mee. Het waren Badbodes, die Enno ruim
twintig jaar had bewaard. Het eerste jaar werd
dit papier op een deur in de winkel geplakt,
het tweede jaar ging er bovenop en twintig
jaar later was de deur een geschiedenisdeur
geworden. Hetzelfde geldt voor de vakantie
schema's die ook trouw werden bewaard. Zo
kon je altijd zien wanneer de drukte echt be
gon, en wanneer de Duitse golf badgasten in
aantocht was. Van Mielce kreeg ik een laatje
dat ze van Gerard de Wit (de laatste bewoner
van de boerderij) had gekregen. Het hoort in
een tafel thuis en zat vol met allemaal kleine
spulletjes die altijd zoek zijn: elastiekjes, pu
naises, knoopjes, paperclips, teveel om op te
noemen. Mielce heeft het al die tijd bewaard.
Ilc heb het dan nog niet eens gehad over de
enorme hoeveelheid ansichtkaarten. Gewa
pend met de laptop toog ilc naar de winkel om
te kijken welke kaarten nog niet in het archief
van de Historische Vereniging zaten. Er zijn in
al die jaren heel veel mooie kaarten gemaakt,
een fraai tijdsbeeld. De kaarten die de voor
ganger van Enno en Mielce had laten maken
zijn ook bijna allemaal bewaard gebleven.
U begrijpt, ilc voelde me als een kind in een
snoepwinkel!
Terug bij de roots
Bij de ronde door het
huis gaan we oolc even te
rug in de tijd. Mielce: "Ilc
ben weer op de oude stele
terug. Ilc ben hier op deze
plek geboren, en dus weer
terug bij de roots." Mielce
ging na haar schooltijd
werken in Schagen, on
der andere bij Trapman
op kantoor. Je zou den
ken dat ze daar Enno
tegen het lijf zou lopen,
want Enno woonde in
Schagen. Niets is minder
waar: Enno ging uit in
Callantsoog en daar heb
ben ze elkaar getroffen.
Ze trouwden in 1971 na
een verkering die wel een
paar keer aan en uit ging.
Zoon Enno kwam erbij
in 1972, zoon Jan werd geboren in 1977. Het
gezin was dus compleet voordat ze de winkel
van Kossen overnamen.
Oolc de winkel was al een bekende plek voor
Mielce er samen met Enno begon. "Mijn oma
woonde in het huisje op de hoek. Daarna heeft
Kossen het gekocht, en toen zijn wij erin ge
trokken. We hebben een collage gemaakt met
foto's van het huisje van oma, de winkel van
Kossen, de winkel van ons, en een tekening
van de plannen voor het nieuwe pand en dit
cadeau gedaan aan de nieuwe eigenaar, fami
lie Stam."
Maar nu gaan Enno en Mieke eerst de camper
verder klaarmaken, op naar Spanje naar de
vele kennissen die ze daar inmiddels hebben.
Veel cadeautjes waren al voor de uitverkoop
uit de winkel gehaald. Vandaag zijn de laat
ste cadeautjes voor al die goede bekenden ge
kocht...
-24.-
