Kiem, 1/SiD: Hoko
Lammie de Ruiter
De camper staat op het pad, bijna klaar voor vertrek. Spanje is het doel, wat later dan anders. Al
sinds jaar en dag gaan Enno en Mieke Holema in januari naar het zuiden, maar dit jaar is alles
anders. De winkel is leeg, de woning erboven al een poosje geleden verruild voor de begane grond.
We hebben afgesproken op het nieuwe adres aan de Op 't Landtweg, om met Mieke en Enno Holema
te praten over de jaren die achter hen liggen. Ik zie aan de eerste steen, gelegd door kleindochter
Ennola, dat ik op het goede adres ben.
De ontvangst is buitengewoon hartelijk. Ik
krijg niet alleen koffie, maar ook nog eens een
broodje met een lekkerbekje. "Net terug van
Schagen, en we hebben nog niet gegeten, eet
je ook lekker mee? We hebben een vissie mee
gebracht." Waar vind je zoiets? Een interview
tijdens de maaltijd aan de keukentafel.
De winkel van Kossen
30 jaar min 14 dagen
Bijna dertig jaar geleden zijn ze begonnen. Ze
namen de winkel van Kossen over op 7 maart
1979. De dertig jaren zijn dus op veertien da
gen na vol gemaakt. Jaren waarin ze voor een
groot deel het gezicht van Callantsoog bepaal
den. Jaren waarin velen - dorpelingen en toe
risten - de weg wisten te vinden naar 'Klein
V&D', zoals Enno dit ooit eens uitlegde aan ie
mand die vroeg wat voor soort winkel hij had.
Je kon er inderdaad van alles vinden, het was
zo gek niet te bedenken of het was bij Hoko
(een samentrekken van de namen Holema en
Kossen) te koop. Als je het zelf niet kon vin
den, dan vroeg je het maar aan Mieke of Enno
en altijd wisten ze dan het plekje te vinden
waar het lag. Of dat nou in de winkel tussen
het grote assortiment verstopt was, of boven
of achter lag, het maakte niet uit, het was er.
In het enkele geval dat het niet in voorraad
was: ook geen probleem, je telefoonnummer
werd opgeschreven, en Mieke belde met een
vertegenwoordiger die toch op korte termijn
in de buurt was, dan l<on-ie het mooi meene
men. Of er werd een collega gebeld om te vra
gen of die het had. "Is het niet watje bedoelt?
Maakt niet uit hoor, ilc geef het weer aan de
vertegenwoordiger of het gaat in de winkel,
misschien is het wel wat
iemand anders zoekt." Nog
een mooi voorbeeld van
hoever de service ging, ver
telt Mieke: "Iemand in het
bejaardenhuis moest nieu
we kopjes hebben. Ilc ging
met een hele stapel kopjes
naar het bejaardenhuis, zo
dat ze kon uitzoeken. Het
was erg gezellig, ik was er
zo een middag mee kwijt!"
En: "Weet je niet zeker of
het wel past? Neem het mee
en kijk er een paar dagen
tegenaan, dan horen we het
wel. Betalen? Nee hoor, dat komt later wel!"
Verbouwen
Wat jaartallen: 1979 - overname van de zaak
van Kossen. De naam Hoko wordt voor het
eerst gebruikt. 1983 - heropening van de ver
bouwde zaak. 1991 - de bijouterieafdeling
komt erbij. De winkel wordt dus een stuk
groter en de ingang wordt naar de voorkant
verplaatst. Door de verminderde verkoop van
Delfts blauw en artikelen gemaakt van schel
pen, kon er een nieuwe indeling worden ge
maakt met meer ruimte voor de sieraden.
Enno kwam oorspronkelijk uit de bouw, dus
alle verbouwingen (de eerste 13 jaar werd er
eigenlijk wel elk jaar verbouwd!) werden door
zijn kundige handen uitgevoerd. Toen door
Enno's ziekte het niet meer haalbaar was de
hele winkel te runnen, werd de grote zaak in
tweeën verdeeld. De bijouterieafdeling werd
een apart gedeelte in 2001. Enno ging zich
meer en meer richten op reparatie van siera-
-22.-
-KTi.'
