een groot bedrag voor die tijd! Vader Lucardie
was z'n tijd vooruit en zei: "Het is jouw geld,
jij bepaalt wat je ermee doen wilt." Moeder
moest er lang over nadenken, maar kwam uit
eindelijk op het idee om het te besteden aan
een vakantiehuis.
De familie ging altijd naar Noordwijk op va
kantie, maar voor het te kopen huis gingen
ze wat verderop kijken. Vader Lucardie vond
in 1938 in Callantsoog, aan de Zeeweg, het va
kantiehuis van hun dromen. Het stond hoog
en droog op de plek waar nu het noordelijke
deel van het kerkhof is, naast De Arend op Zee
weg 11. Het huisnummer was - logisch - 13.
IS
Voor de caravan waarin het bezoek werd gehuisvest,
moeder, uiterst rechts (met vlechten) Henny. Links op
huis van Frits en Francien Vos, de Arend.
Dat het huis zo hoog stond, had voor moeder
Lucardie een bijkomend voordeel: ze kon met
een verrekijker precies kijken met wie broer
Hans naar Schagen ging. Was het allemaal wel
vertrouwd? Henny was nog te jong om uit te
gaan in Schagen, en moest dus thuisblijven.
Ze vertelde haar broer van de spionage-acti-
viteiten van moeder, zodat hij daar rekening
mee kon houden. Het is niet duidelijk of moe
der dit ooit geweten heeft!
De vakanties (wel vier weken lang!) waren al
tijd heel plezierig. Er werden fietsen gehuurd
waarmee vele fietstochten werden gemaakt.
Ze gingen garnalen vissen. Moeder kookte ze
altijd in rode brandweeremmers, waarna de
hele familie rond de tafel zat te pellen. Henny
was nog te klein om te pellen, maar mocht
wel meehelpen ze op te eten.
Vaak kwam er bezoek. Als er extra logés waren,
werden die gehuisvest in een caravan, die on
der aan de weg stond. Het bezoek kwam niet
alleen voor het plezier, men werd ook ingezet
om het huis van een verlje te voorzien.
Ook De Snip ontkwam niet aan een verhuizing
naar Hollywood. Daar werd het het tijdelijke
verblijf van mevrouw Hoek, met de Centra. De
familie Lucardie kon het huisje dus niet ge
bruiken als vakantiehuis, maar was inmiddels
wel meer naar het noorden opgetrokken. Va
der Lucardie had zijn zaak in fournituren van
de hand gedaan en was evangelist geworden.
Vaak was hij samen met Johannes de Heer, van
de zangbundel, op stap. Toen
de oorlog uitbrak, was hij in
Den Helder.
Na de oorlog kwamen de huis
jes die in Hollywood hadden
gestaan, langzamerhand te
rug. Ook de Snip kwam terug
naar Callantsoog, weer op de
Zeeweg. Echter niet op dezelf
de plek - het kerkhof moest
worden uitgebreid - maar
op de huidige plaats. Dat ver
klaart ook de wat vreemde
nummering, het huisje bleef
als huisnummer 13 houden.
De schoorsteen en één van de
balken was origineel, de rest
werd opnieuw opgebouwd.
Een slaapkamer aan de voor
kant en rechts de keuken. In
1967/1968 heeft Jan Vos, na
een grondige verbouwing de
keuken naar de linkerkant verplaatst. Dit was
een veel betere plaats: in de lceulcen was daar
voor altijd te veel zon, het terras lag op het
noorden en had te weinig zon.
In 1953 kocht moeder Lucardie de achter het
huis gelegen bunker. In de overeenkomst staat:
de Staat der Nederlanden is getreden in de rechten
van de Duitse weermacht. Zij draagt de rechten over
aan Wilhelmina Lucardie-Hemmes, die deze rech
ten overneemt tegen betaling van een bedrag groot
f. 1.— (één gulden) aan de Staat der Nederlanden.
De ondergetekende aanvaardt dit met alle lusten en
lasten.
Na het overlijden van de ouders erft Henny
van Barneveldt De Snip. Samen kwamen ze
al vanaf 1960 naar Callantsoog om vakantie
te vieren, uiteindelijk dus met z'n achten. De
kinderen speelden met de kinderen van de fa-
Links vader en
de foto zien we
-7.-
