vechten aan het front. Piet en de oude vader
van de bakker hielden de ovens gaande. Hij
had 't er goed, werd beschouwd als lid van het
gezin, sliep in de slaapkamer boven de bak
kerij. In augustus 1945 keerde hij terug naar
Bergen. Op een dag ergens in 1946, zag hij
Dien wandelen met de hond, ze was vis wezen
halen. Geen 'meidenloper' zijnde trok hij toch
de stoute schoenen aan, ging naast de hond
lopen, die gromde naar hem, dus gauw naar
de andere kant en vroeg: "Ga je morgenavond
mee naar de bioscoop?" "Nee," kreeg hij als
antwoord. "Waarom niet?" "Morgen ben ik
jarig". Piet voelde zich voorlopig wat meisjes
betrof, weer voor een jaar of wat 'genezen'. Na
enige tijd ging ze wél mee naar de film en wer
den ze een verloofd stel.
Oorspronkelijk was hij van plan geweest te
gaan varen. Hij liet zich keuren, werd ingeënt,
kreeg zijn monsterboekje en wilde als bakker
knecht aan de gang. Maar dat kwam er niet
van. De vader van Piet vond het maar niks en
Dien ook niet, zij riep: "Als jij gaat varen is
onze verloving uit!"
Ze trouwden in 1949 en woonden eerst achter
het ouderlijk huis van Piet, in een zomerhuisje
met een schuin dak en een open trap boven de
aanrecht. Dat was waardeloos. Daarna op de
bovenverdieping van een nieuwe Duplexwo-
ning waar ze zeven jaar in de koollucht van de
benedenburen zaten. Het volgende, weer een
nieuw huis, stond aan de Zuurvensweg. Daar
woonden ze tweeënvijftig jaar. Tenslotte trok
ken ze in het nieuwe seniorenappartement
aan het Zakendijkje. Piet denkt niet dat ze
daar nóg eens tweeënvijftig jaar vol maken...
Ze kregen twee dochters, Ineke (1950) en Ma-
rian (1954). Ze zijn inmiddels ook opa en oma
van kleindochter Meta en kleinzoon Bob.
Werken aan werk
Na de oorlog was Piet een poos vrachtrijder,
vervolgens stoker/huisknecht in een familie
pension. Van lieverlee besloot hij buschauffeur
te worden en kwam in dienst bij de firma Van
der Wijst in Den Helder. Vervolgens werkte hij
een jaar op de Marinewerf. Eerst als sjouwer
man, het minste baantje dat er was, later als
schilder. Dat ging heel best.
Op een zaterdag zat er in z'n loonzakje een
briefje met de mededeling dat er op zijn werk
zaamheden geen prijs meer werd gesteld, ont
slagen dus. Piet: "Ik had geen idee hoe of waar
om. Bij navraag kwam uit dat ik te boek stond
als 'politiek onbetrouwbaar' en mijn zuster
ook. Dat kwam door m'n broer die enige om
streden akkefietjes, in oorlogstijd begaan, op
zijn naam had staan. Na de bevrijding werden
allerhande zaken uitgezocht en kwamen de
verkeerde voorletters op documenten te staan.
In plaats van R.C. Mooij hadden ze P.C. Mooij
genoteerd. Dus moesten m'n zus Petronella en
ik (Pieter) ons melden bij de Nederlandse Poli
tieke Opsporingsdienst in Alkmaar, om te ver
tellen wat wij met de zaak te maken hadden.
Zelf ging ik ook naar het Ministerie van Ma
rine in Den Haag. Later werden we gelukkig
gerehabiliteerd, want dat stempeltje 'politiek
onbetrouwbaar' kon je in je verdere leven en
loopbaan problemen bezorgen. Ilc ging weer
aan de slag, als buschauffeur in Alkmaar bij de
NACO. Dat duurde maar anderhalfjaar. Meer
dere chauffeurs, waaronder ik, werden ontsla
gen wegens bedrijfsbezuinigingen. Dat bleek
na enige tijd een vergissing. Juist de buschauf
feurs brachten geld in. Ik kon terugkomen,
maar gaf de voorkeur aan de NHADO (Noord
Hollandse Autobus Dienst Onderneming) hier
in Bergen. Hoefde ik niet meer eerst op de fiets
naar Allernaar voor ik achter het stuur kroop.
Dat was vooral bij vroege diensten een crime.
Bij de Bergense firma bleef ik bijna 25 jaar in
dienst. In de jaren die kwamen, fuseerde de
2001 - Priegelwerk in uitvoering.
-72.-
