naar Callantsoog konden gaan. We logeerden
dan in het verbouwde kippenhok dat intussen
in een zomerhuisje was veranderd en voor de
hele familie beschikbaar was. Negen jaar lang
maakten we daar veelvuldig gebruik van.
Een baan met een huis
Kort na Erilca's eerste verjaardag was Ans weer
in verwachting, dus verdere uitbreiding van
het gezin stond ons net vóór de volgende win
ter te wachten. Om een tweede baby in ons pri
mitieve bedoeninlcje te hebben was een ont
moedigend vooruitzicht we moesten wat
beters zien te vinden. Er was genoeg werk voor
bouwkundig tekenaars beschikbaar, maar zel
den werd daarbij een woning aangeboden.
Op een dag, toen ik een bouwtijdschrift
doorbladerde, viel mijn oog op een adverten
tie waarin een bouwkundig tekenaar werd
gevraagd. De vacature was op een architec
tenbureau in Uithoorn en een huis zou
beschikbaar zijn. Het tijdschrift was een paar
weken oud en het was al te laat om te sollici
teren. Bovendien wist ik dat de kans om een
baan met een huis te krijgen uiterst gering
was ongetwijfeld hadden tientallen andere
liefhebbers hun diensten aangeboden.
Ilc besloot om de architect die de job aanbood
te bellen. Ik vroeg hem of ik later op de dag bij
hem langs Icon komen omdat het te laat was
om schriftelijk te solliciteren. Ik loog dat ik
toch in Uithoorn moest zijn. Tenslotte stemde
hij in en zei dat hij me in de middag wel even
te woord wilde staan.
Ik nam een aantal werkstukken mee die me
in het onderhoud zouden kunnen helpen. De
architect, die zich introduceerde als Jan de
Groot, bewonderde mijn werk en scheen me
wel te mogen. Tegen het einde van het onder
houd wees hij naar een grote stapel brieven en
zei: "Hier, allemaal sollicitaties 't kost me
dagen om die te analyseren en de meest be
lovende sollicitanten te interviewen". Met ge
veinsd medeleven antwoordde ik: "Ja, dat zal
een hele klus zijn en er is geen garantie dat U
uiteindelijk de juiste man aanstelt."
Na enkele minuten overweging had Jan de
Groot zijn beslissing genomen: "Ilc denk dat
ik met jou wel overweg zal kunnen ik kan
mezelf een hoop tijd besparen door al die sol
licitatiebrieven in de prullenbak te gooien."
Ilc was met stomheid geslagen bij die onmid
dellijke beslissing. Nog vóór ik Jan de Groot
voor zijn klaarblijkelijke aanbod kon bedan
ken, stelde hij voor dat ik eerst het huis zou
zien alvorens een beslissing te nemen. Het
bleek een gloednieuw huis te zijn. Beneden
was een ruime woonkamer, een eetkamer, een
keuken en een wc, boven waren vier slaapka
mers en een badkamer. Het was gewoon niet
te geloven!
Toen ik Ans vertelde dat ik de baan had aan
genomen was ze blij maar enigszins bezorgd
dat ze ons nieuwe huis nog niet had gezien
vóór ik de beslissing had genomen. Zodoende
gingen we de volgende dag samen weer naar
Uithoorn om het huis te bekijken dit keer
was het Ans die haar ogen niet kon geloven.
In april 1957 verhuisden we van Eemnes naar
Uithoorn. Het was een koude, buiige dag. On
derweg naar onze nieuwe woning kletterden
de hagelstenen op het dak van de Lloyd. Van
tevoren had Ans al verscheidene trips met een
volgeladen auto gemaakt. Met kleine Erilca
vastgebonden op de stoel naast haar had ze
het grootste deel van onze huisraad al overge
bracht vóór de uiteindelijke verhuizing.
's Maandags na de verhuizing begon ik in Jan
de Groots tekenkamer te werken. Het was een
veel grotere organisatie dan die van Wesselo
en Van Voorst. Er werkten acht man op de te
kenkamer en een gelijk aantal opzichters in
de buitendienst. Jan de Groot was de enige ar
chitect en hij deed al de ontwerpen zelf. Hij
overhandigde ruwe potloodschetsen aan de
chef de bureau die ze verder aan ons uitdeelde
om ze in bestek- en werktekeningen te trans
formeren.
De sfeer op de tekenkamer was kameraad
schappelijk en ontspannen; het was geen en
kel probleem me bij mijn nieuwe collega's aan
te passen. Allen waren opgeruimde gasten en
de meesten waren buitengewoon bekwame te
kenaars en werkten hard.
Arend had er geen zin meer in om met het
gemeenschappelijk bezit van de Lloyd door
te gaan, zodoende verkochten we de auto. Op
nieuw moesten we het zonder vervoermiddel
doen.
Een drukke tijd en gezinsuitbreiding
Toen het herfst werd hadden we nog steeds
geen behoorlijke kachel en ook geen geld om
er een te kopen. Ik schraapte de moed bij el
kaar om Jan de Groot een voorschot op mijn
salaris te vragen, hetgeen hij zo vriendelijk
was te geven. We kochten er een goedkope
olielcachel van.
-43.-
