to. Steekt dat? Cor Klaver lacht: "Sommige van
mijn scheepsbouwfoto's hangen in het Mari
tiem Museum. En ik heb een expositie gehad bij
BFN, Beroeps Fotografen Nederland. Heel eervol!
Tijdens de watersnoodramp van '53 heb ik ge
fotografeerd. Sommige van die platen waren te
zien tijdens de grote herdenkingsexpositie in
2003 in Rotterdam." Hij toont een lange lijst van
exposities waaraan hij deelnam, in Nederland
én daarbuiten. Zoals in Tsjechië ('een tweemans
tentoonstelling in Ostrava') en Frankrijk ('de
groepstentoonstelling Les Recontres d'Arles').
Ook het Nederlands Fotomuseum en het Zeeuws
Museum in Middelburg hebben werken van Kla
ver in hun collecties.
"Bent u van de tv?"
Fotocamera's waren vroeger indrukwekkende
apparaten. Cor Klaver was eens met een hoog
statief en technische camera in de weer in de
drukke Amsterdamse Kalverstraat. "Stond ik
boven op m'n camerakoffer, vragen een paar
leuke jongedames: "Bent u van de televisie en
mogen wij er oolc op?" "Ja hoor," antwoordde
ik, "als je daar gaat staan, dan kom je er op."
De opname was bedoeld voor een aantal pan
den. Dus ik fotografeerde boven het publiek
uit, zodat ze niet in beeld kónden komen!"
De fotograaf bewaart goede herinneringen
aan zijn jongensjaren in Groote Keeten. Hij
komt er graag. En anders zijn kinderen wel:
"Onze zoon Marcel was in z'n jeugd verzot op
de boerderij van z'n opa en later van Oom Ko.
Als klein ventje haalde hij tegen melktijd in
z'n eentje de koeien op en ze kwamen met
hem mee! Bij tijd en wijle vroeg hij: "Mam,
wanneer gaan we weer naar Opa? Ik hoest
weer zo." Alsof dat de remedie was!"
500.000 foto's
Cor Klaver heeft veel foto's vernietigd. "Veel
bruidsreportages en dergelijke. Maar eerst
heb ik er het zilver uitgehaald. Zilver is heel
schadelijk voor het milieu." Hij schat het aan
tal foto's dat momenteel in zijn archief zit op
500.000, een astronomische hoeveelheid. Het
merendeel zijn platen die hij beroepshalve
heeft geschoten. "Maar," zegt hij, "vrije foto's,
natuuropnamen, vind ik toch het mooiste."
Speciaal voor De Cloclc overhandigt hij een
vergeeld tekencahier met diverse oude opna
men: lepelaars in het Zwanenwater, maar ook
stillevens en pittoreske kerkjes in de Noord-
kop. Opvallend zijn de welhaast dichterlijke
bijschriften: Schone eenvoud, Met geboomte om
kranst, Blozend fruit. En na een dagje in het
Zwanenwater:
Als 'n parel ligt het duinmeer Zwanenwater in Hol
lands duinenrij. En op 'n eilandje in dit prachtig
stukje natuurschoon ligt onze grootste lepelaarsko
lonie. Dit natuurreservaat te mogen bezoeken is 'n
groot voorrecht.
Volksuniversiteit
Cor Klaver heeft nog steeds een voorkeur voor
zwart-witfoto's. En niet vanwege de destijds ge
bruikte giftige chemicaliën in de kleurenfoto
grafie ("daar kreeg ik eczeem van"), maar om
dat zij meer expressie uitstralen. Aan digitale
fotografie heeft hij zich nooit gewaagd ("en
daar begin ik ook niet aan"). Maar ondanks
zijn 84 jaar is de fotografie nog steeds zijn pas
sie. Dat verklaart ook waarom hij tot op hoge
leeftijd fotocursussen gaf aan de Volksuniver
siteit in Rotterdam. Daar stopte hij pas mee bij
zijn zilveren jubileum, hij was toen 78! "Als do
cent heb ik bij sommige leerlingen blijkbaar
een gevoelige snaar geraakt," zegt Klaver met
gepaste trots. "Twee van hen kwam ik later als
collega-docent tegen. Die hadden dus een pro
fessionele fotocarrière gemaakt!"
Wat maakt iemand tot een goed fotograaf?
Cor Klaver: "Goed kunnen kijken en analyse
ren. Je moet zien wat de essentie is van watje
fotografeert. En de sluiter laten werken."
Op 'n schone voorjaarsavond, de zon neeg reeds naar
de kim, voeren wij met de boot van de jachtopziener
naar het eiland der lepelaars.
De lepelaars, die bij onze nadering wegvluchtten,
kwamen na enige tijd door moederzorg gedreven
weer bij hun nest.
Daardoor konden wij deze sierlijke vogels op korte
afstand benaderen.
Het beweeg, geklepper en gekoester van de vogels
was 'n lust voor het oog.
Het was dan ook laat geworden, voor wij de terug
tocht aanvaardden en wij de vogels weer in natuur
lijke rust lieten gedijen.
-56.-
