Bedankt
Weer gonge d'r een paar jaar verbai.
Cor was teniet dag en nacht in de
weer om 't spuitje weer wat anzien
te geven. En ja, oor, oindelijlc was 't
'm lukt. 't Was gewoon een lust voor
't oug, gien vuil te bekennen en alles
groeide as kool.
En toe kwam de dag dat de pacht-
baas weer op de proppe kwam. Zo
groos as een lcip-met-ien-pul reed Cor
met z'n vrachie 't land rond en liet
alles an 'm zien, hai kon wel an 'm
ontdeklce dat ie puur in 't zin was. 't
Was ok zo'n verskil met vroeger!
Toe ze weer terug wazze bai de boer-
derai en ze van de kar ofklomme,
uitte de pachtbaas z'n welgemiende
dank op een heel bezondere ma
nier.
Hai sting deer breeduit, met z'n dui-
me in de armsgate van z'n vessie en
een dikke gouwen horlozieketting
op z'n bolle buik, z'n keel te slcrei-
pen. En toe zee ie teugen Cor: "Nou,
Landman, ik ken niks aars zegge, as
dat alles 'r hier bar gnappies uitziet, 't Is een
kostelijk gezicht, al dat beste land en den ok
nag een huis dat 'r weze mag. Nou had ik zo
docht, dat je moste nou ok maar meer huur
betale!"
Cor docht dat ie 't in Keulen hoorde donde
ren, hai was zo verbouwereerd, dat ie niet iens
wist wat of ie zo gauw zegge most. Dat kwam
pas toe de baas alweer vort was.
Wat heb ie toe een toid loupe te foeteren en te
slcelden. Want nou kwam 't toch wel hier op
neer, dat ie as dank voor al z'n harde werken,
d'r nag zelf voor betale most ok!
't Was wel een barre verwaarloosde troep. Niet
allien 't huis oor, maar 't land ok. Je kon gien
gras zien van de stekels en de brandenekels
groeide as heer op een hond.
Maar dat kon Cor allegaar niet skele, welnei.
Hai gooide 't loif 'r teugenaan, z'n vrouw ok
oor, die werkte ok as een peerd, net zo goed.
Zo gonge d'r een jaar of wat verbai. 't Huis was
heel wat gnapper worren om te zien en de lan-
deraie wiere ok lenigan beterder.
Ien keer in 't jaar, in de zeumer, den kwam
hullie pachtbaas opperdan, om 'rs te neuzen
hoe of alles 'r bai sting. Den wier ie
op een kar rondreden langs 't wai-
land en de akkers met pene enzo.
Nou, hai kon niks aars zegge as dat
ie tevreden was over alles wat ie te
zien kreeg.
Nel Rentenaar-Bakker
Cor Landman was hoer in hart en niere. Hai was nooit aars weest as boereknecht, maar hai hun
kerde d'r toch zo nei om zelf boer te wezen, al was 't maar op een piepkloin spuitje, 't Geluk was met
'm, want leit ie nou op een goeie dag een kloin bedroifie pachte kennel Koupe kon ie niet, deer had
ie de slappe was niet voor, maar as ie 't pachtte, den was 't toch ok net of 't van z'n oigen was.
-11.-
