N&ver co dulL mocuoecvt
GEEN ZIN MEER IN TIMMEREN
Ik was nog steeds slecht op de hoogte van wat
de mogelijkheden voor verder onderwijs wa
ren. Gelukkig was mijn broer Gert degene die
me daar inmiddels wat beter over in kon lich
ten. Hij had een goede vriend die bouwkunde
studeerde aan de MTS (Middelbare Technische
School) in Haarlem. Gert zelf werkte als met
selaar met vader en was nogal jaloers op zijn
studerende vriend. Hij wist maar al te goed dat
vader hem de kans niet zou geven om een dag
studie te ondernemen het beste dat hij zou
kunnen presteren was een avond- of schrifte
lijke cursus voor aannemer.
Gert had zich er bij neergelegd dat hoger on
derwijs niet voor hem was weggelegd, maar
hij dacht dat ik de kans nog had om het te vol
brengen. Zijn vriend had een rijksstudiebeurs
en m'n broer was ervan overtuigd dat ik die
ook zou kunnen verwerven als ik daar mijn
zinnen maar op zette. Hij moedigde me aan
een schriftelijke cursus voor het toelatingsexa
men tot de MTS te gaan volgen als ik slaagde
zou ik een studiebeurs aan kunnen vragen. Ilc
volgde Gert's advies en schreef meteen in, het
geen het mogelijk maakte de cursus vóór het
toelatingsexamen in juli 1948 te voltooien.
Behalve achturige werkdagen en vier avonden
per week telcenschool had ik mezelf de plicht
opgelegd om een intensieve schriftelijke cur
sus te volgen. De cursisten werden opgeleid
om met hoger technisch onderwijs te kunnen
beginnen, hetgeen vrijwel gelijk stond met
een middelbare schoolopleiding.
Vanwege mijn toegenomen verplichtingen
werd bijna al m'n vrije tijd door studie in be
slag genomen. In de winter kon ik het nog net
klaarspelen om op zondagavonden met m'n
vrienden naar de bioscoop in Schagen te gaan.
In de zomer had ik het wat minder druk en
voldoende tijd beschikbaar om met mooi weer
naar het strand te gaan.
Nadat de familie De Wit ons verbouwde kip
penhok had verlaten, had ik beslag gelegd op
de kleinste slaapkamer. Toen ik met de schrif
telijke cursus begon kon ik dat kamertje als
studeervertrek gaan gebruiken. Het schrijfbu
reau en een kast uit de Duitse bunkers kwa
men daarbij goed van pas. Met mijn eigenge-
bouwde kristalontvangertje kon ik zelfs via
een koptelefoon naar de radio luisteren. We
hadden nog steeds geen elektriciteit, zodat ik
afhankelijk was van petroleum voor verlich
ting en verwarming. Vanaf april 1947 tot juli
1948 verbleef ik eindeloze uren in mijn stu
deerkamer en werkte me met enorme vastbe
radenheid door stapels studiemateriaal.
Tijdens mijn zelfopgelegde afzondering kwa
men Jan van Woesilc en enkele andere vrien
den af en toe bij me op bezoek. Ze vonden
het maar gekkenwerk dat ik zo serieus aan
het studeren was en probeerden me mee te
lokken om te sporten, te lanterfanten of om
achter de meiden aan te lopen. Ik moest me
bedwingen om niet aan hun verleidingen toe
te geven. Mijn doorzettingsvermogen werd be
loond toen ik in juli 1948 voor mijn examen
slaagde en de deur voor verdere studie zich
voor me opende.
Maar al gaiiw kwam ik tot de conclusie dat het
toelatingsexamen niet het enige obstakel was
geweest. De dichtstbijzijnde MTS was in Haar
lem en te ver om er dagelijks vanuit Callants-
oog naar toe te reizen. Bovendien kon een uit
slag op mijn aanvraag voor een beurs pas na
de aanvang van het nieuwe studiejaar worden
verwacht. Zelfs als me een beurs zou worden
toegewezen kon het nog maanden duren voor
ik geld zou ontvangen.
Vader was de laatste persoon die hulp aan zou
willen bieden. Hij was het volkomen oneens
met mijn studieplannen, vooral nu ik mijn
leertijd voor timmerman vrijwel had voltooid.
Hij beweerde altijd een hekel te hebben aan
mannen met aktetassen en verfoeide de ge
dachte dat ik zo'n man zou kunnen worden.
Het begon er naar uit te zien dat al m'n ge
zwoeg voor niets was geweest.
Gelukkig brachten Zus en Arend redding. Zij
hadden kans gezien om wat te sparen en bo
den aan om me te helpen totdat ik het geld
Jaap de Vries
Mijn enthousiasme voor timmeren verminderde naar gelang mijn bekwaamheid daarin toenam.
Kort nadat ik voor Wim de Leeuw was gaan werken ging mijn zin er al af. Ik was ervan overtuigd
dat er meer interessante en stimulerende bezigheden waren dan timmeren.
-78.-
