jutterslatvjit - Het inatstr oortje' Jacob Vos Pzn Gelukkig is dat niet zo, want dan zag het er droevig uit. Elke jutter gaat naar het strand in de hoop er iets bijzonders te vinden. Eigenlijk is hij in zijn hart een kind, dat droomt over het vinden van een kistje met gouden tientjes. Een jutter hoopt iets te vinden, dat van gro tere waarde is dan van brandhout. Dat 'iets' kan zijn een nieuwe batting, maar ook een bus koffie of een tinnetje sigaretten. Vooral in de mobilisatietijd spoelden de meest uiteen lopende dingen aan. Dekstoelen, brandslan gen, scheepsinstrumenten, wollen dekens, sloepen, wijn, cacaoboter, fruit, ja wat werd er eigenlijk niet gevonden? De Nederlandse soldaten jutten natuurlijk dapper mee en brachten alles trouw bij de strandvonder. Twee van hen vonden bij paal 12 eens een flin ke kist. Zij was loodzwaar en aan alle kanten dichtgespijkerd, zodat ze niet konden ontdek ken, wat er in zat. Wel stonden er vreemde tekens op, maar die maakten hen ook al niet veel wijzer. Het enige dat er op zat, was om de kist tegen het duin op te kantelen en de strandvonder te gaan waarschuwen, die zou wel raad weten. Een half uur later kwamen de soldaten terug, nu vergezeld van de strand vonder, de luit en een paar potige makkers. In het schijnsel van een zak lantaarn zagen ze tot hun verrassing, dat het deksel nu van de kist af was. "Ze ker de aardmannetjes ge daan hè?" spotte de luit, die het juttersverhaal van de twee ondergeschikten toch al niet serieus had opgevat. Deze betoogden dat de kist werkelijk dicht en nagenoeg niet te tillen was geweest. De luit scheen vervolgens in de kist en zes paar ogen volgden nieuwsgierig de smalle lichtbundel op haar tocht langs de bodem. Al leen in een hoekje lag nog iets. Het bleek een oortje te zijn van een kopje. Het laat ste oortje... De aanwezigen zwegen onthutst, ze begre pen. Tot op de dag van heden kunt u in enkele Callants- oger huizen nog thee aan geboden krijgen in echte Chinese kopjes. Nu u het bovenstaande hebt gelezen, behoeft u zich daarover niet meer te verwonderen. Als een jutter in de zomermaanden op zijn gemak een kuiertje langs het strand maakt en zo hier en daar een stukje brandhout opraapt, zal er ongetwijfeld door onze gasten wel eens gedacht worden: "Is dat nu alles wat een jutter vindt?" -76.-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 2007 | | pagina 16