Het unord U a/wo Her utuv Cjosilgco
Dymph Molenaar
"Het begon zo: Ilc ben geboren
februari 1926 in Huizum, een
dorp vlalc bij Leeuwarden. Groei
de op in Mantgem. De oorlog
brak uit. Ik wilde heel graag pi
loot worden, ik was gek op vlieg
tuigen. Na de bevrijding stond
de dienstplicht voor de deur, bij
de keuring constateerde men
een te hoge bloeddruk, ik werd
afgekeurd. De droom om vliege
nier te worden ging in rook op.
Mijn lichting vertrok zonder mij
naar Indië.
Ilc belandde op de secretarie van
drie achtereenvolgende gemeen
ten in Friesland. Samen met mijn
vrouw Anneke (uit Friesland) en
ons éénjarig dochtertje Joulcje
(geboren in Dantumadeel) waagde ik in 1955
de 'oversteek' naar Noord-Holland. We streken
in Groot-Schermer neer, gemeente Zuid- en
Noordschermer. Hier breidde ons gezin zich
uit met de komst van Tjalda en Rixt. Ilc werkte
er tien jaar en was er Eerste Ambtenaar ter Se
cretarie, gemeenteontvanger, administrateur
van zowel het Burgerlijk Armbestuur als van
de Woningstichting Zuid- en Noordschermer,
ambtenaar van de burgerlijke stand, Plaatse
lijk Deurwaarder. De burgemeester/secretaris
daar was bevriend met de familie Correljé.
Zodoende kreeg ik op een gegeven moment te
horen dat burgemeester Correljé met pensi
oen zou gaan, want die ontmoette ik wel eens.
De gedachte kwam in me op: Als die met pen
sioen gaat, dan probeer ik naar Callantsoog te
komen. Ilc hield me indertijd behoorlijk bezig
met de politiek (voorzitter van de plaatselijke
afdelingen van de PvdA in Noord-Holland en
Friesland). In de zeventigerjaren solliciteerde
ik af en toe naar functie van burgemeester in
de wat kleinere gemeenten.
Ilc veranderde van baan, vertrok naar Medem-
blilc, ging er aan de slag als 'chef van de afde
ling financiën tevens gemeente
ontvanger'. Toen in Callantsoog
de burgemeestersfunctie inder
daad vacant kwam en de heer
Mol benoemd werd, dacht ik: O,
nu kan ik het daar wel vergeten.
De tijd verstreek, inmiddels werk
te ik in Andijlc als gemeentesecre
taris. Na een jaar of wat kwam de
Callantsoger burgemeestersplelc
toch weer vacant door het niet
herbenoemen van de heer Mol.
Gedeputeerde Laan was toen
waarnemend commissaris, die
kende ik goed. Er vond een ge
sprek met hem plaats. Op een
gegeven ogenblik werd ik eerst
opgeroepen bij de commissaris
en een week of drie later bij de
minister van Binnenlandse Zaken. Toen had
ik al gauw in de gaten dat ik een goeie kans
maakte. En inderdaad, mijn benoeming als
burgemeester/secretaris van de gemeente Cal
lantsoog werd een feit, ingaande de zestiende
november 1976. Callantsoog was een hele
kleine gemeente en nog één van de weinige
gemeenten waar het burgemeestersambt was
gecombineerd met het secretariaat.
Het bleek een behoorlijk drukke baan. In het
begin reed ik heen en weer tussen Andijlc en
Callantsoog, tot we hier kwamen wonen. We
betrokken in januari 1977 de ambtswoning
aan de Zeeweg. Ilc herinner me nog dat het de
eerste nacht verschrikkelijk stormde. Wij in
bed, overal in huis onuitgepakte dozen, het
geweld van de wind rondom het huis. Ook de
volgende dag hield de storm onverminderd
aan.
De periode Callantsoog is over het algemeen
heel plezierig geweest, natuurlijk niet altijd
gemakkelijk. Ilc heb er steeds met veel ge
noegen gewerkt. Sommige dingen waren vrij
ingewikkeld. Onder andere waren de contac-
Nogmaals een ex-burgemeester opgezocht, in ons eigen dorp dit keer. Bij Duinroosweg 20 bel ik aan.
Op dat adres huizen Elly en Pier van Gosliga. Zij was jarenlang kapster, heel wat Callantsoger hoof
den gingen geregeld door haar handen. Hij was de laatste door de koningin benoemde burgemees
ter van de gemeente Callantsoog vóór de samenvoeging met de Zijpe. Pier past nu in de categorie
Senioren, met zijn leeftijd van 81 jaar. Hij is een taaie rakker en praat nog alsof het gedrukt staat.
Een verslag ter plaatse:
-72.-
