Nel da tan
Nel Rentenaar-B akker
Hai liep op de ambachslcool in Slcagen, mon
teur wou ie worre, net as vader en ome Jan.
Alle dage reed ie 'r op de fiets heen, 't was wel
een heel end raie, vooral as ie teugenwind had,
den was 't een hele trap. Maar tussen de mid
dag gong ie altoid z'n brood opete bai opoe,
die ok in Slcagen weunde, dus dat trof ie. Toe
ie deuze keer bai opoe anlcwam, was deer net
de slcilder an de gang om een nuw raampie in
de achterdeur te zetten. Piet bleef efkes staan
te lcoiken hoe rap die slcilder met stopvurf in
de weer was.
En toe begon 'r een mooi plan bai 'm te roi-
pen. Hai zee 'r woiselijlc niks van teugen opoe,
want 't zou zoas altoid wel weer niet magge!
Toe opoe nei 't eten op 'r tolclcie lag en Piet weer
nei skool gong, peuterde hai eerst stielcum
met een spoilcer, die ie in z'n diezelc had, een
knoedeltje stopvurf van 't raampie en lcnoupte
dat in een punt van z'n zaddoelc.
Vandaag was ie al om drie uur vrai en gong
toe eerst rs efkes nei de plee, want de are joos
mochte niet zien wat ie riitspoulcte. Hai haalde
de stopvurf voor de dag en wurmde allegaar
lcloine Aartjes in de gate van z'n kieze. Zo, nou
gong ie lekker niet nei de tandarts!
Met een beetje geluk zag moeder d'r niks van.
Nei nag een toidje treuzeld te hewwen in de
fietsestalling, want hai most niet te vroeg
thuis komme, reed ie met een slalckegankie
nei huis toe.
"Nou, ben je bai de tandarts weest?" was 't eer
ste wat moeder vroeg.
"Ja oor moe, lcoilc maar, hai heb 'r drie vuld en
't deid geniesen zeer."
"O, nou, mooi is aars," vond moeder, "maar de
gate benne in alle gevalle dicht."
Achterof was 't toch niet zo'n goed idee weest
van Piet. Een paar dage ternei viel ie toch deur
de mand vezelf, want de stopvurf wou niet zit
ten bloive en tot overmaat van ramp vergong
ie nag van de kiespijn ok. Hai wist niet weer ie
't zoelce most, zo zeer deid 't.
Nou, toe wazze bai vader
en moeder goed de reipe
gaar en ze hadde nag niks
met 'm te doen ok oor.
"Oigen slculd," zeeë ze,
"den moet je ok maar niet
zo snobbe en snaie."
Afoin, toe most ie toch eve-
goed nag nei de tandarts,
deer viel niet onderuit te
kommen. Maar deuze keer
gong wel moeder mee.
"Den weet ik teminste ze
ker datje d'r weest benne,"
zee ze, "ik leit m'n niet nag
rs een oor annaaie."
Met bribberende biene en
een raar slap gevoel in z'n
loif zat Piet daagsternei
heel stiltjes naast moeder
in de wachtkamer.
"Piet," zee moeder teugen d'r zeun, "denk 'r om dat asje vemiddag uit skool komme, eerst nei de
tandarts gaan oor. Die gate moete nodig vuld worre. En nou niet nag rs vergete zoas iemeslesten!"
Piet beloufde grif dat ie gaan zou, maar in z'n binneste kneep ie 'm as een dief.
-47.-
