Net/er tv duli moment (iwwiq)
Jaap de Vries
KRUISVELD EN MIJN EERSTE BETAALDE VAKANTIE
Het was alweer vader die werk voor me vond,
deze keer bij Piet Kruisveld in de Groote Keet-
en. Hij had een klein aannemersbedrijf en
voerde hoofdzakelijk onderhoudswerk uit
voor plaatselijke boeren. Kruisveld was bereid
me in dienst te nemen, maar beweerde dat hij
me niet meer dan een kwartje per uur kon be
talen. Dit betekende een loon van 11,75 voor
een 47-urige werkweek. Zodoende moest ik ge
noegen nemen met een drastische loonsverla
ging. Het was redelijk dat ik moeder tien gul
den kostgeld betaalde (hetzelfde als ik aan het
gezin Zeeman had betaald). Het resultaat was
dat ik het maar met ƒ1,75 zakgeld moest zien
te doen (gelukkig had ik al genoeg gespaard
voor een nieuwe fiets).
Tegen het einde van april begon ik mijn nieu
we job in Kruisveld's bedrijfspand, genaamd
'De Onderneming'. Het was een plezierig drie
kilometer lang ritje naar de Groote Keeten. Ilc
had gelulc dat Piet Mooij, een uiterst bekwame
timmerman, mij onder zijn hoede nam ik
vond het geweldig om met hem te werken. Hij
was erg geduldig met me en had gevoel voor
droge humor. Ilc benijdde Piet's ongelooflijke
bekwaamheid: hij scheen nooit fouten te ma
ken, iets dat ik in de verste verte niet kon pres
teren.
Ilc leerde dat men in onderhoudswerk meer
moest zijn dan enkel een timmerman. Op klei
ne klusjes moesten we behalve timmerwerk
ook graaf-, beton-, metsel- en schilderwerk
uitvoeren. Alleen elektriciteit- en loodgie-
terswerlc werd door speciale vakmensen ge
daan. Het leren van veelzijdigheid kwam me
in latere jaren uitstekend van pas toen ik in
Australië huizen voor mezelf en twee van mijn
kinderen bouwde.
Vijf dagen per week werkte ik acht-en-een-half
uur en zaterdags vijf uur; bovendien ging ik
vier keer per week naar de avondschool. Ilc
moest daarvoor zo'n 150 kilometer per week
fietsen. Zodoende had ik weinig vrije tijd over
en alleen op zondagen ging ik met enkele
vrienden naar de bioscoop in Schagen.
Uiteraard had ik moeite om met mijn zakgeld
rond te komen gelukkig sprong moeder af
en toe bij en gaf me korting op m'n kostgeld.
Sommige vrienden gingen na het bioscoopbe
zoek dansen, maar ik kon me dat niet permit
teren. Bovendien was ik de meest onbeholpen
danser in de hele omgeving.
Mijn penibele financiële situatie werd nog
verergerd door het feit dat Kruisveld vaak op
zwart zaad zat. In zo'n geval verscheen hij
op betaaldag met lege handen en deelde zijn
drie werknemers mee: "Het spijt me jongens,
maar het geldschip is weer niet op tijd aange
komen." Als gevolg daarvan moest ik moeder
af en toe om een lening vragen. Hoewel we
vaak wekenlang op ons loon moesten wachten
Toen ik eenmaal terug was in Callantsoog moest ik op zoek naar ander werk. Onder geen beding
was ik bereid om weer voor niets bij oom Piet te werken. Bovendien was het wederopbouwwerk in
het dorp grotendeels voltooid zodat mensen eerder werden ontslagen dan aangenomen.
De werkplaats van Kruisveld in later tijden.
Foto: Martin Zwaan
-57.-
