NeA/tr tv duii moment (iwwiq)
Jaap de Vries
DE VERWOESTINGEN IN ONS DORP
De Nollen lagen buiten het Sperrgebied maar
werden toch door de Duitsers als oefenterrein
gebruikt en af en toe werden er enorme ka
nonnen geplaatst. In de regel kregen we een
waarschuwing vóór ze die afvuurden, zodat
we tijd hadden 0111 lcurkjes onder de schuifra
men te zetten en de deuren te openen. Hoewel
deze voorzorgen de schade beperkten, braken
er toch de nodige ruiten als gevolg van het
schieten.
Ondanks het feit dat we aan al dat geknal ge
wend waren geraakt, schrokken we ons toch
lam toen er in april 1943 een oorverdovende
ontploffing in het dorp plaats vond. Overal
hoorden we gekletter van bre
kend glas en in de richting van
het dorp zagen we een enorme
zwarte rookwolk oprijzen. Om
te zien wat er aan de hand was
wilde ik meteen naar de plaats
van de ontploffing toerennen,
maar vader hield me tegen.
Mijn nieuwsgierigheid werd
pas later op de dag bevredigd
toen één van onze buren ver
telde dat een groot huis, dat
als munitieopslagplaats was
gebruikt, de lucht in was ge
vlogen.
daat die de wacht in het huis had gehouden.
Het scheen dat de man zwaar gedeprimeerd
was geweest en vermoedelijk de ontploffing
teweeg had gebracht 0111 zelfmoord te plegen.
Uiteraard is niemand ooit de ware toedracht
te weten gekomen. Helaas waren er ook enkele
vrouwen omgekomen die in een nabij gelegen
centrale keuken hadden gewerkt.
Die ontploffing veroorzaakte de grootste scha
de ooit in het dorp aangericht. De ironie was
dat de meest prominente huizen in Callants-
oog waren verwoest, waaronder ook het huis
van de burgemeester.
Tegen het einde van de oorlog waren alle ande
re huizen en gebouwen in het dorp eveneens
min of meer beschadigd. Sommige huizen had
men gesloopt voor brandhout. De Duitse offi
cieren, die de beste huizen in beslag hadden
genomen, waren niet bepaald de keurigste be
woners zodoende gingen die woningen ook
met de dag achteruit.
Na de oorlog was er heel wat in het dorp op
te knappen ook ik droeg daar mijn steentje
aan bij
De volgende dag gingen Ge-
rard en ik dwars over het be
drog-mijnenveld het dorp in
om de ravage te aanschouwen.
Waar het getroffen huis had
gestaan was nu een enorme krater. Bakstenen
en andere brokstukken lagen overal verspreid
het huis was letterlijk van de aardbodem
verdwenen. Vóór de evacuatie hadden Jaap
Kuiper (één van m'n vrienden) en zijn ouders
in het opgeblazen huis gewoond ik had hem
daar vaak bezocht. Dicht in de buurt waren
verscheidene huizen en een hotel onherstel
baar beschadigd; talloze andere huizen had
den eveneens schade opgelopen.
Enkele dagen later werd ons verteld dat er
niets teruggevonden was van de Duitse sol
Hoewel we ver van het strijdgewoel afwoonden, raakten we toch aardig gewend aan het geluid van
ontploffingen en schieten. Van tijd tot tijd spoelden zeemijnen op het strand aan; soms ontploften
die spontaan, anders werden ze gedetoneerd om ze onschadelijk te maken.
-78.-
