Compacte gemeente.
Hij wilde graag een compacte plattelandsge
meente. Er is daar meer contact met de men
sen, en dat is plezieriger. In Callantsoog was
dat ook het geval. Op de dag van de verhuizing
kwam de politie aan de deur om te vertellen
dat er een klein kind verdronken was. Gebeld
met de vraag, wilt u dat we langskomen of lie
ver met familie samen zijn? Erheen gaan was
een moeilijke taak omdat je niet weet wat je
moet zeggen. Het is echter van grote betekenis
voor de mensen. Dat zijn moeilijke momen
ten, maar hele goeie.
Hij heeft maar één keer gedacht: ik wou dat ik
geen burgemeester van Callantsoog was. Dat
was bij het overlijden van wethouder Hermine
Keuning, bij de crematie. Toen moest er na
tuurlijk wat gezegd worden, dat wilde hij ook,
maar dat was heel moeilijk. "Hermine was een
heel bijzondere vrouw. In het algemeen moet
je geen vriendschap sluiten met iemand van
de gemeenteraad, want dat gaat vaak fout.
Je moet je functie te allen tijde onbevangen
kunnen uitoefenen. Niet iedereen kan zaken
scheiden, maar zij kon dat wel."
Het verschil.
Is er verschil in waarnemend of gewone bur
gemeester? Geen. Het enige verschil is dat je
weet dat het een kortdurende zaak is, maar ge
voelsmatig is dat niet het geval. Er is niet een
andere manier van werken, de tijd en energie
die erin wordt gestoken zijn hetzelfde.
Wetende dat het burgemeesterschap in Cal
lantsoog kort zou zijn, heeft Wim Vierhout
aangegeven dat hij na de herindeling ook bur
gemeester van de nieuwe gemeente Zijpe had
willen worden, ook al was hij tegenstander van
herindeling en bleef dat ook voor Callantsoog.
Dat ging niet door; de familie Vierhout vertrok
naar Drenthe. Vooral voor zijn vrouw was dat
een moeilijke tijd. Zelfheeft hij dat niet zo ge
voeld, maar dat kwam doordat hij in een heel
andere positie verkeerde. Uiteindelijk besloot
hij om terug te gaan naar Noord-Holland. Dat
was een moeilijke beslissing, maar hij heeft er
nooit spijt van gehad.
Betrokkenheid.
Belangrijk voor een burgemeester (en voor
Wim Vierhout vanzelfsprekend) is betrokken
heid. Bijvoorbeeld aanwezig zijn bij een uitruk
van de brandweer, diploma's uitreiken. Of bij
de politie een hele nacht meerijden om echt te
voelen hoe dat gaat. Het was een drukke nacht
want pas om vier uur was er tijd voor koffie!
Hij werd gevraagd om voorzitter van de KNRM
te worden. Dat heeft hij gedaan met uitermate
veel plezier. Het is een fantastische club. Hard
werkende mensen met heel veel gevoel voor
humor, heel enthousiast, heel intensief met
hun werk bezig. Als ze moesten uitrukken zat
hij in het boothuis te wachten tot ze terug
kwamen en dronk dan ook een borrel mee.
(In Drenthe deed hij dat bij de brandweer. Dat
vond men aan de ene kant leuk, maar aan de
andere kant dacht men: hij controleert ons.
Dat was niet zo, dat was betrokkenheid.) Als
de jongens van de KNRM op zee waren, werd
zijn bezoek niet als controle ervaren. Hij had
direct al te kennen gegeven dat elke uitruk
meteen gemeld moest worden, ook al zat hij in
vergadering. Dat werd gewaardeerd. Daarom
stond er tot voor kort nog steeds oude klare
voor hem klaar; er was een speciale band van
beide kanten. Betrokkenheid, een woord dat
steeds terugkomt.
Hoe groot was de raad?
Je had de burgemeester en twee wethouders.
De gemeentesecretaris fungeerde als adviseur
en als hoofd van het ambtelijk apparaat. De
Raad bestond uit 7 leden van PvdA, WD en
BKV. In Vierhouts ambtsperiode was er sprake
van een uitermate plezierige samenwerking.
"Het is essentieel datje het goed met elkaar
kunt vinden. In het bijzonder het contact met
wethouders Hermine Keuning en Klaas Bos
was uitstekend. Klaas Bos, uitermate integer,
voortreffelijk onderhandelaar, iemand waar
heel prettig mee samen te werken was."
Co de Bakker, de waarnemend gemeentesecre
taris, mag ook niet onvermeld blijven. Samen
hebben ze veel plezier gehad, bijvoorbeeld bij
een sollicitatieprocedure, waar het aantal re
acties bij elke opgeroepen kandidaat groter
werd, om het aantrekkelijk te houden. Maar
er werd ook hard gewerkt. Bijvoorbeeld op za
terdagmorgen waren ze allebei druk bezig in
het gemeentehuis.
Aan Hermine Keuning denkt hij met veel ge
noegen terug: "Zij was een hele vasthoudende
vrouw, veel gevoel voor humor, heel loyaal en
heel integer en heel inventief." Als voorbeeld
daarvan noemt hij Huys ten Oghe. Toen de
provincie zei dat Huys ten Oghe moest sluiten
was daartegen verzet, maar op een gegeven
moment kom je tot de conclusie dat er geen
redden meer aan is. Vierhout en Hermine Keu
ning zeiden toen tegen ellcaar, kunnen wij niet
-70.-
