ken of boven. Zij wist er goed mee om te gaan.
In de bezettingsjaren waren er evacués uit
Den Helder en in de hongerwinter van 1944
Icwamen vaak mensen uit Amsterdam en uit
de Zaan logeren om wat aan te sterken. Er was
altijd genoeg eten.
Oorlog
Tijdens de oorlog is zijn liefhebberij voor de
paarden begonnen. Zijn vader had twee paar
den en die waren gemakkelijk te berijden. De
buren vroegen of hij ook op hun paard wilde
rijden, want dat dier was nogal onrustig. Als
het paard niet gemakkelijk was, dan was het
een uitdaging voor Casper. De paarden wer
den vaak door de Duitsers voor transport ge
bruikt. Zo moest Casper zich eens vroeg met
paard en wagen bij het Zwanenwater melden.
Hij kwam natuurlijk veel te laat. Er moesten
palen op het strand in de grond worden gezet,
zodat daar geen landingen konden plaatsvin
den. Casper moest balken en palen met het
paard naar beneden slepen. Maar hijzelf bleef
erop zitten en liet ze netjes er aanhaken en be
neden op het strand weer los maken. Tussen
de ritjes door en in de middagpauze had hij
verschrikkelijk lang werk nodig voor de verzor
ging van het paard. Hij saboteerde een beetje.
Casper is nooit bang geweest. Het gebeurde
dat hij met paard en wagen naar Kolhorn
moest om pootaardappelen te halen. Na ver
schillende versperringen, waar hij al pratend
doorheen kwam, arriveerde hij in het dorp.
Daar was geen mens te bekennen, want er was
een razzia. Toen maar naar Winkel, waar zijn
zwager vandaan kwam. Hij werd halverwege
aangehouden, maar mocht na lang praten
weer door. Hij kwam wel laat thuis, maar met
aardappelen.
's Avonds was Casper altijd op pad ook al
mocht je niet de weg op.
Bij een razzia, moest ook ik me verstop
pen. B<. had me verscholen in de koestal, de
hooischuur was al vol. Het werd spannend,
ik hoorde ze dichterbij komen. Toen ben ik
bij de stier in het hok gekropen. Aan het
einde van de koegang liepen ze terug. Ze
kregen van mijn moeder sokken. Moeder
wist wel wat ze deed, ook van warme cho
colademelk werden ze mak.
Tegen het einde van de oorlog werd
Casper ijlbode. Thijs Schmidt, de kap
per, die ook op de secretarie in Holly
wood werkte, vond dat hij een plaats
vervangende ijlbode moest hebben.
Daardoor kreeg Casper vrijstelling voor de fiets.
Zo moest hij, na overgave van de Duitsers, voor
burgemeester Rehorst, die terug was van zijn
onderduikadres, naar burgemeester Buiskool
in Schagen om de proclamaties op te halen.
Een gevaarlijke rit, want er waren nog Duitsers
die het niet wilden opgeven. En inderdaad toen
hij terug kwam, liepen er zes Duitsers rondom
de secretarie. Hij heeft de proclamaties maar
mee naar huis genomen en daar heeft Rehorst
ze later opgehaald. Rehorst woonde toen vlak
bij in een huisje achter de dijk.
Getrouwd
Bi had het nog niet in het hoofd, maar soms moeten
ze je wakker schudden.
De buren waren wat ouder. Op een keer ging
hij samen met buurman Hannes Vader het
land in. Casper was er eerder en zag de buur
man achter een hek langs gaan, maar die
kwam niet te voorschijn. Hij vertrouwde het
niet en snelde met paard en wagen terug. De
buurman lag voorover in de sloot. Casper haal
de hem eruit, bracht hem voorzichtig naar
huis en waarschuwde de buren. De buurman
overleed kort daarop. De buurvrouw zag tegen
het alleen wonen op en suggereerde Casper,
als hij toch ging trouwen, dat ze wel bij haar
over huis konden.
Maar Caspers moeder had een ander voorstel:
"Dan kunnen wij er beter naar toe gaan, want
jong en oud gaat niet samen". Zij kende haar
zoon! Maar dat wilde Casper niet. De nieuwe
pastorie van de kerk stond nog steeds leeg en
daar konden zijn ouders intrekken samen met
dochter Rie. Zomers verhuurden ze kamers
aan badgasten. Moeder Swaerts was door de
oorlog gewend geraakt te organiseren en kon
goed voor haar gasten zorgen. Zo is Pension
Swaerts ontstaan.
Trouwfoto 10 augustus 1949
-3.-
