HerüwerimjeMs
grenscontrole. Volgens een medepassagier uit
Limburg werd dat altijd zeer grondig gedaan
door de SS, die met honden in en onder de
trein hun werk deden. De moed zonk ons in
de schoenen.
Energie om nóg eens te vluchten hadden we
niet meer. Werden we hier nou toch nog
opgepakt? Wat denk je.... géén controle!! Aan
de andere lcant van de grens in Venlo, moes
ten we de conducteur in vertrouwen nemen.
Hij matste ons met kaartjes naar Den Helder,
waar we zonder problemen na een lange dag
reizen, aankwamen. Het geluk was alweer
aan onze zijde.
Ik sliep een nacht bij mijn broer, die daar een
stel smoezelige lakens aan overhield. De vol
gende dag met de bus (firma Van Scheijen)
naar huis. Een hele consternatie toen ik zo
maar binnenstapte. Al met al was ik zeven
weken weggeweest.
Regelmatig werden er bommen gegooid en
veel geschoten. Dit vanwege het draailicht
dat vlak achter ons huis stond, op het land
van Ten Boelcel, Ambuul of Kater. Erg veel
Callantsogers verlieten 's nachts hun huis en
haard. Vader zei: "Wij blijven in ons huis, hoe
dichter bij het licht, hoe veiliger. De Engelsen
gooien toch steeds mis, dus missen ze ons
huis ook." Maar als er 's nachts bommen kwa
men of geschoten werd, gingen we in de trap
kast; ik onder een teil en dekens. Of dat hel
pen zou! Ook werden er op een nacht brisant
bommen gegooid. Alles vuur in de omgeving
van het huis!
In het land rond het licht stonden hoge palen
met punten, vlak bij elkaar. Ik denk om para
chutisten tegen te houden. Maar vader en
opa Kooger dachten daar anders over. Zij
dachten, die horen in de kachel en zij zaag
den er af en toe één om. Die palen werden
dan in ons kippenhok begraven. De trekzaag
waarmee gezaagd werd staat nog bij mij in de
berging. Toen wij Callantsoog uitgeschopt
werden, gingen wij verhuizen, met opa en
opoe Kooger, naar de bollenschuur van
Zonneveld en Phillipo, nu het grote bollenbe-
drijf tussen het Zwanenwater en de Stolpen.
We woonden in het boetje van opa Kooger en
sliepen bij de buren. Maar de palen gingen
mee en werden daar weer in de grond
gestopt. Later gingen opa en opoe naar Holly
wood en wij naar Schagerbrug. De palen wer
den verdeeld en later opgestookt.
Vader ging in Schagerbrug verschillende ke
ren op 'rooftocht' naar de Ruigeweg bij het
Buurtje, want de houtvoorraad moest aange
vuld worden. Enkele keren gebeurde e.e.a.
samen met Gerbrand Kruit, die ook verhuisd
was naar Schagerbrug. Het wemelde in de
Ruigeweg van de Duitsers, maar alles liep
steeds goed af.
Wat mij erg goed bijgebleven is, is dat op 15
februari 1941 een tweemotorige Armstrong
Withworth Whitley bommenwerper neerge
schoten werd. Hij stortte in het Zwanenwater.
Het vliegtuig werd neergeschoten door Oblt.
Zur Lippe-Weissenfeld. Alle vijf bemannings
leden kwamen om, waaronder Sgt. Howard
Shipley, tweede piloot. Ilc heb zomaar een
beetje een band met deze man. Dat komt zo:
omdat ik chef begraafplaatsen werd bij de ge
meente Alkmaar en mijn kantoor op de Alge
mene Begraafplaats aldaar had, kwam ik bij
na dagelijks bij het graf van Howard Shipley.
Bovendien had ik de eer om ongeveer 20 jaar
lang, op 4 mei, de burgemeesters en mensen
van het verzet te mogen begeleiden naar het
graf (er zijn nog twee graven). Er was dan een
kranslegging. Altijd een indrukwekkende ge
beurtenis. Vooral als je weet dat één van hen
zo dichtbij je huis omgekomen is.
Dit is een gedeelte waarover ik zelf twijfel of
het gepubliceerd moet worden. Temeer om
dat er door vader en moeder, en dus ook door
mij, nooit over gesproken is. Toch voel ik de
behoefte om het neer te pennen. Ik zal een
poging doen om alles te herinneren. Ilc was
10 jaar. Het gebeurde op Oudejaarsavond 1944.
Wij waren bij opa en opoe Keeten, zo noemde
ik deze, het waren de vader en moeder van
mijn vader, op visite geweest. Daarna gingen
we naar Hollywood, waar opa en opoe Kooger
woonden. Opoe was die dag, dus 31 decem
ber, jarig. In spertijd, dus te laat, gingen we
op Schagerbrug aan. Onderweg op de Zuid
Schinlceldijlc, het stukje tussen de twee boch-
Arie Bakker
Voordat wij Callantsoog moesten verlaten, woonden wij (Cor Bakker, Aaltje Kooger en Arie) aan
de Abbestederweg.
-7.-
