Wv zijn/ wij! NIEUWSBULLETIN Zaterdag 5 mei 1945 DE DUITSCHERS IN HOLLAND HEBBEN ZICH OVERGEGEVEN! Uit het geallieerde hoofdkwartier werd gisterenavond medegedeeld, dat alle Duitsche strijdkrachten in Nederland, Noord-West Duitschland, Denemarken en Helgoland zich hebben overgegeven. De capi tulatie gaat heden, Zaterdagmorgen om 8 uur in. Onze Minister-President, Prof. P.S. Gerbrandy, heeft vannacht door middel van de B.B.C. zijn groote vreugde, medeleven en dank aan het bevrijde volk van Nederland laten uitspreken. Zaterdagmiddag om 1 uur zal de Min. Pres. zelf via de radio het woord WIJ ZIJN VRIJ! BIJZONDERHEDEN OVER DE CAPITULAHE DE VOEDSELVOORZIENING tot de Nederlandsche bevolking richten. Na 5 jaar beklemmende onderdrukking kan het Nederlandsche volk weer vrij ademen. Het is nu niet meer noodig, dat men met ingehouden adem luistert naar zware voetstappen in de stra ten, naar het dichtklappen van een autoportier, het is nu niet meer noodig, dat men zich angst vallig moet verbergen en dat men zich niet op straat durft te begeven. De vrees voor de Gestapo is voorbijWE ZIJN VRIJ! Ons Nederlandsche volk heeft in die bittere jaren gehoopt, gehunkerd, getwijfeld. Hoeveel moed heeft ons volk niet noodig gehad om zich door de verschrikkingen van dezen oorlog heen te worste len. Hoeveel jonge levens zijn door den bezet tingstijd niet verwoest, hoeveel angst is er niet geleden in zoovele moederharten, die hun kloeke jongens als slaven zagen wegsleuren naar een vreemd land om te werken voor den vijand, ver weg van alles wat hun zoo dierbaar was, ver weg van de zoo gezellige huiselijke haard. En hoeveel leed en rouw is er niet gebracht in zoovele duizenden gezinnen, waarin onze jon gens niet meer terugkeeren, gevallen in den strijd of gevallen onder de beulshanden van den vijand. Ons volk werd moe van het wachten, moe van het hoopen, moe van het moed inspreken. De nood steeg met den dag, kinderen stierven aan ondervoeding, ouderen heten het leven door den honger. Maar nu is dat voorbij! Ze gaan er uit! Ons rood- wit-blauw kan weer fier wapperen. Het smeulen de vuur in de harten van ons volk is weer opge laaid, licht en warmte stroomen weer onze hui zen binnen, ons volk heeft weer open oog voor het ontluikende groen in de natuur, we leven weer! Het is voorbij! Moge Gods zegen over ons dierbare vaderland nederdalen. Leve de Koningin, leve het Vaderland! Omdat een officieel bericht over de capitulatie van Duitschland door Radio Oranje of de Engel- sche Radio nog niet is gegeven, is het niet alleen gewenscht, maar zelfs dringend noodzakelijk, dat eenieder zijn verstand gebruilce en juist nu zorg draagt voor KALMTE EN RUST. Westelijk- Nederland is nog niet bevrijd. Wij kunnen groote dingen beleven, maar nu is de tijd nog steeds niet rijp voor uitbundig vreugde-betoon. Denk er toch steeds aan dat de Duitschers nog niet ontwapend zijn en dat de fanatiekelingen in hun woede nog heel wat kwaad kunnen stichten. Laat eenieder als goed Nederlander medewerken aan het be strijden van geruchten en op waardige wijze de eerstvolgende tijden tegemoet treden. Nog steeds wordt het voedsel in grootere hoeveel heden door de geallieerde vliegtuigen boven het bezette deel van ons land uitgeworpen. Tusschen Rhenen en Wageningen (het gedeelte dat zooge naamd als "niemandsland" wordt beschouwd) zijn groote voorraden voedsel en steenkolen aan gevoerd door de geallieerde vrachtauto's. De bur gers werken ijverig mee aan het lossen van de paketten. Men juicht het uit van vreugde en de chauffeurs worden soms omhelsd. De bevolking is enthousiast over de voedselbrengende vliegtui gen. De dank der bevolking werd op sympathieke wijze geuit, door op den grond met steenen "Thank you boys" neer te schrijven. De beman ningen van de vliegtuigen is dit niet ontgaan. Er hebben wederom onderhandelingen plaats gevonden over de mogelijkheden van het bren gen van nog meer voedsel langs nog meer wegen. Er is daarbij overeengekomen dat de Duitschers gelegenheid zullen geven dat het vervoer kan plaats vinden. - 24. -

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 2005 | | pagina 26