Uitbuituuj AAM/ kiut
Uit: De Zijper Courant, 18 juli 1909.
WANTOESTANDEN OP EEN RIJKSWERK
In het 'Algemeen Handelsblad' uit 1909 vinden
wij van de hand van de heer Jan de Boer,
Callantsoog, het volgende stuk.
In april jongstleden werd te Haarlem weer
aanbesteed het maken van drie strandhoof-
den met bijkomende werken tot verdediging
van een gedeelte van de Noordzeekust, be
noorden Groote Keeten (gemeente Callantsoog)
en onderhoudswerk van 9 strandhoofden ten
Zuiden daarvan, (raming 87.300,00).
Het werk werd evenals vorige jaren gegund
aan de firma J. v.d. Plas te Hardinxveld. Kort
daarop begon het werk, enkele keeten wer
den opgeslagen, werkvolk arriveerde van el
ders en uit de gemeente. Groote bedrijvigheid
heerschte spoedig op dit anders zoo stille plek
je. Een verademing ging door deze streek,
waar men lijdt aan voortdurende werkloos
heid: er was weer wat te verdienen. Vraag
echter niet hoe hier wordt gewerkt. Het is
bekend hoe buitengewoon zwaar dit dam-
werlc is en een goede nachtrust zou dus ver
wacht mogen worden. Hoewel nu in art. 485
van de Algem. Voorschr. der Regeering op
zulke wordt bepaald, dat niet langer dan 11
uur per etmaal door dezelfde werklieden mag
worden gewerkt, de schafttijden niet meege
teld, is een veel langere dag bijna regel. Vol
gens datzelfde artikel is overwerk in "bijzon
dere gevallen" toegestaan - maar hier wordt
gemiddeld 8 a 9 uur geregeld per week over
gewerkt. Een werkdag van 's nachts half drie
tot 's avonds zeven of langer komt al te vaak
voor - wel zijn er rustpoozen, doch meestal te
kort.
De keeten, waarin de werklieden ook slapen,
beantwoorden in het geheel niet aan de alge-
meene voorschriften. Volgens art. 460 moet
de aannemer zorgen voor goed drinkwater en
het noodige aantal privaten op het werk.
Hoewel het de laatste week verbeterd is, zat
het drinkwater tot voor kort vol ongedierte.
Het is voorgekomen, dat men op de dammen
een emmer drinkwater had, waarin... jonge
kikkertjes! Er is een zeer gebrekkige inrich
ting, die privaat genoemd zou kunnen wor
den, doch dat niets anders is dan een vies
hoekje. Van dagelijkse reiniging daarvan,
zooals dat artikel gelast, was tot nog toe geen
sprake. Dit artikel bepaalt voorts, dat wanden
en daken waterdicht en tochtvrij moeten zijn
en de vloer minstens 0,25 m boven den
grond. Van waterdicht zal niemand hier dur
ven spreken en door de wanden ziet men het
licht.
Toen in een blad daarop werd gewezen, is
men wel wat gaan timmeren en toen het
daarop begon te regenen... was er heel wat
beddegoed nat. Een vloer is er niet: men stapt
uit zijn bed in het zand. Nog bepaalt het arti
kel o.a. "de verschillende slaapplaatsen zijn
door schotten van elkaar gescheiden", doch
ook daaraan heeft men zich niet gehouden.
En dan te weten dat deze keeten door de
Directie, dat wil zeggen den Hoofdingenieur
van den Rijkswaterstaat, zijn goedgekeurd.
Van rein houden der keeten blijkt niets en
rein is het er ook
allesbehalve.
Meent men wer
kelijk dat het daar
aangenaam rusten
is, na een zware
dag? Misschien als
die Directie of
aannemers daar
zelf eens eenige
weken sliepen, oor
deelden zij anders.
In het personeelsblad 'De Strooper' van het Hoogheemraadschap Noordhollands Noorderkwartier
troffen we bijgaand artikel aan.
Verboden langer dan 11 uur per dag te werken, maar een werkdag van 's nachts
half drie tot 's avonds zeven komt te vaak voor...
- 76. -
