oefend en die ze zich eigen maakte, heeft ze
uiteindelijk gekozen voor aquarelleren. Door
veel zelfstudie, wilskracht en doorzettings
vermogen heeft ze tenslotte bereikt wat ze nu
is geworden: een getalenteerd aquarelliste! Ze
doet dit werk met veel plezier.
Jennie tekent en schildert het liefst in de
vrije natuur.Om je werk, waarvan je je beroep
hebt gemaakt aan de man te brengen is het
nodig dat je exposeert. Voor zo'n expositie
heb je wel minstens 25 werken nodig want
daar komen dan veel mensen op af. Haar eer
ste expositie was in 1982 in het gemeentehuis
in Callantsoog, samen met haar zuster Annie.
Vier jaar later was dat samen met de heer
Rotgans in het Sporthotel in Callantsoog. Het
thema was: 'de meester en zijn leerling'. Dat
is een groot succes geworden. Veel van haar
werken heeft ze daar verkocht. Belangrijk is
ook datje er werken bij hebt uit de betreffen
de omgeving; dat spreekt de mensen gemak
kelijker aan. Ook was ze enkele jaren geleden
met werkstukken in de boerderij 'Tante Jaan-
tje' en de bibliotheek.
Om van je hobby je levenswerk te maken lag
het in de rede om veel te gaan exposeren om
zodoende bekendheid te verwerven. Dat deed
Jennie dan ook. Haar eerste galerie was in
een schuur achter haar huis in Hoogwoud.
Die noemde ze 'Huisje - Boompje - Beestje', ge
zien de aard van haar werk. Daarna acht jaar
in Edam, vijfjaar in Enkhuizen en korte tijd
in Hoorn. In verschillende dorpen in Noord-
Holland organiseerde ze exposities en die wa
ren een groot succes. Contacten met vrien
den in Duitsland, die enig werk van haar had
den gezien, leidden er toe dat ze werd uitge
nodigd voor een expositie in een lcerlc in
Eisenhüttenstadt. Het was een heel moderne
kerk, geschonken door het Westen, en door
de aanwezigheid van meerdere zalen en zelfs
enige logeermogelijkheid, voor multifunctio
neel gebruik geschikt. Ze exposeerde daar
met Nederlandse landschappen want van
Duitsland zelf had ze uiteraard nog niet zo
veel. Het liep als een trein; er zijn erg veel
mensen op af gekomen en er werd veel ver
kocht. Ze heeft er driemaal geëxposeerd,
waarvan eenmaal met haar zuster Alie. Dat
men ook daar haar werk de moeite waard
vond, resulteerde op een gegeven moment in
een uitnodiging van de provincie Branden
burg om te lcomen exposeren in een klooster
in Neuzelle tijdens een lcunstenaarstreffen.
Dat was helemaal gratis en de deelnemers
kregen zelfs nog enig zakgeld toe, met als
enige tegenprestatie het afstaan van twee schil
derijen; één daarvan is terecht gekomen in
een rijdende museumexpositie. Ze hebben er
een fantastische veertien dagen gehad met
een leuke groep die verschillende activiteiten
beoefende. De minister van Cultuur van de
voormalige DDR heeft daar heel lovende woor
den gesproken aan het adres van de deelne
mers en ook uit krantenverslagen bleek dat.
Naast Duitsland is Jennie ook meerdere ma
len in Engeland en in Canada geweest. Werk
stukken van haar hebben daar in galeries
gehangen, o.a. in Plymouth. Ook schilderde
Jennie een poosje allemaal beertjes. Die gin
gen grif van de hand. Van de werkstukken die
ze in Engeland maakte en verkocht, heeft ze
langzamerhand haar Engelse servies bij el
kaar gesprokkeld.
Afgelopen zomer hebben Jennie en haar man
Rob Huurman de zoutmijnen in Wieliclca en
Krakow in Polen bezocht. Die plaatsen staan
o.a. op de lijst van Unesco, de organisatie voor
onderwijs, wetenschap en cultuur van de
Verenigde Naties. Jennie en Rob houden erg
van reizen, maar zeker is dat ze altijd haar te
ken- en schildersgereedschap bij zich heeft om
onderweg, als ze mooie plekjes ziet, die even
met potlood, pen of kwast vast te leggen.
Hoewel ze voorheen bijna alle dagen tekende
of schilder
de, doet ze
het nu wat
rustiger aan.
Intussen
heeft ze de
leeftijd van
zestig jaar
bereikt en
heeft ze kin
deren, ook
een twee
ling, en
kleinkinde
ren, waar
ze de nodi
ge aan
dacht aan
wil schenken
We kunnen tenslotte stellen dat de ontdek
king van het talent van Jennie Monen tijdens
haar kinderjaren op de lagere school bepa
lend is geweest voor de richting welke ze is
gegaan en voor het succes van haar latere
schilderkunst.
2004. Jennie Monen en Rob Huur
man
-75.-
