Aan haar schooltijd bewaart zij goede herin
neringen, meester Van Meerten en meester
Schut waren goede leerkrachten. Een keer
gooide ze per ongeluk een klomp door het
raam van de familie Bakker, die tegenover de
school woonde, de ouders van Henk, Jan en
Jaap. Vader was razend, want dat kostte maar
liefst 6,00.
Toen Co van school kwam, ging ze dienen bij
Jaap Mooij op de 'Blolcshoeve' aan de Abbeste-
derweg. Ze werkte er twee jaar, maar omdat
ze genoeg kreeg van het koeien melken en op
zondag vrij wilde zijn, werd er omgezien naar
ander werk. Dat lukte bij Jaap van Scheijen,
de kruidenier in Groote Keeten. Ze was toen
zestien jaar oud. Het was een winkeltje met
een klein cafeetje. Dat was een kolfje naar
haar hand, ze had het daar reuze naar haar
zin en heeft er met veel plezier veertien jaar
gewerkt. Op de fiets te boodschappen rond
vragen, van huis naar huis, van boerderij
naar boerderij, zo kwam ze bij heel veel men
sen in de omtrek.
In het weekend ging ze altijd met een hele
club (Rie van Honschooten was haar vaste
vriendin), naar Homan in St. Maartensvlot-
brug te dansen. Normaal een afstand van een
kwartiertje met de fiets, maar zij deden daar
anderhalf uur over, dus dat was dikke pret!
Ze kreeg verkering met een katholieke jon
gen uit 't Zand. Toen ze met de kermis bij
Beeldman met het hele stel op het toneel
zaten, kwam meneer pastoor het toneel op en
zei: "De anders-denlcenden moeten de zaal
verlaten." Ze heeft de verkering toen maar
uitgemaakt.
Haar zus Gré trouwde in de oorlog met Wie-
be Geerts en ging op 'Hollywood' wonen. Wie-
be werkte als secretaris op het gemeentehuis,
ook nadat hij was getroffen door de slopende
ziekte MS. Gré bracht hem er trouw iedere
dag naar toe. Samen met burgemeester Cor-
reljé hield hij de gemeente draaiende. Na zijn
overlijden in 1955 was Gré jarenlang alleen.
Totdat overbuurman Coen Iclce vroeg, of ze
niet samen konden eten: "Jij zit alleen, ik zit
alleen," was zijn argument, "dus waarom
niet?" Na lang aandringen stemde Gré toe. Zo
begon een fijne relatie. In de zomer werkte
Coen als kelner in de strandtent bij Jacob Vos
en zijn vrouw en in de winter overal waar ze
hem maar nodig hadden. Hij kende mede
door zijn werk veel mensen en als ze op
vakantie waren, kwam hij altijd wel een be
kende tegen en was het: "Hé, ome Coen." En
dat vonden ze
toch zo leuk, daar
genoten ze van.
Eind 1977 kwam
aan die mooie tijd
een eind, door
het overlijden van
Coen op 59-jarige
leeftijd en was
Gré weer alleen.
Broer Jaap trouw
de met Geertje de
Boer, zij gingen op
de boerderij wo
nen. Co ging met
haar ouders in
het zomerhuisje
'Stan Ed' wonen
en werden ze buren van Ma en Piet Bakker. In
de mobilisatie had Co kennis gekregen aan
Gerrit Vas, zoon van een melkboer in Wor-
mer en op 16 juni 1949 zijn ze getrouwd, van
uit het zomerhuisje 'Stan Ed'. Later kochten
haar ouders het zomerhuisje 'Jabebecri.'
Februari 1956. Jabebecri, Zeeweg 21
Toen Co en Gerrit de melkzaak overnamen,
ging ze mee de wijk in. Daardoor kwam ze
met veel mensen in contact. Dat is nu nog te
merken, want als ze in Wormer boodschap
pen doet, wordt ze vaak herkend en door
velen gegroet.
Ook een groot verdriet werd hen niet be
spaard. De eerstgeborene - een zoontje - over
leed na twintig maanden, een verschrikkelijk
verlies zo'n mooi mannetje. Al word je nog zo
oud, dat vergeet je nooit. Daarna zijn er twee
dochters geboren en heeft ze nu ook alweer
grote kleinkinderen. Haar dochters wonen
ook in Wormer en daar heeft ze veel steun en
gezelligheid aan. Ze woont met veel plezier
in het mooie, nieuwe zorgcomplex en kijkt
iedere drie maanden uit naar de nieuwe
'Clock' die ze met veel interesse leest en waar
ze veel van vroeger in herkent.
Coen Icke
- 71. -
