KUuretelevisie<
Maar Jan remde Grietje aldeur nag wat of as
ze d'r weer over teutte: "Nei, we wachte 't
eerst nag eflees of oor, 't ken van 't jaar nag
niet laie."
hew toch zo'n zood inmaakt deuze keer.
Maar Jan komt oigelijlc ok nag wat liene, as 't
mag," zee Grietje metien. "Dat ken oor," knik
te buvrouw, "maar kom eerst maar veerder."
Op een eivend toe ze in de keuken zatte te
slcemeren, zee Grietje inienen: "Nou barst
m'n klomp, moet je geneven over koilce, de
bure hewwe kleuretelevisie. Deer ken 't zeker
wel laie en hai verdient toch niks meer as jij."
Toe ze an de koffie zatte, lcelce ze nuwslcierig
de boel in de rondte. "Weer is jullie kleurete
levisie nou?" vroeg Jan, "bai oos vedaan ken
je 'm zo zien staan."
"Kleuretelevisie," zee buman verbaasd, "we
hewwe hillegaar gien
kleuretelevisie. Hoe kom
je d'r bai. Die benne m'n
veul te duur. Nei, je zelle
dit wel zien hewwe en
dat is niks minder mooi!"
en hai wees nei een hoek
van de kamer.
Deer sting een groot
alcwarium met de nuwste
snuffies. De verlichting
brandde en dat was een
pracht gezicht, al die
mooie kleure van de ver
skillende vissies tussen
de waterplante, 't krioel
de d'r van. "Je lcenne d'r
ure nei koilce," zee bu
vrouw, '"t verveult nooit,
dat is wel effen wat aars
as een goudvis in een
lcompie."
Deer keek Jan ok van op, dat kon ie eigenlijk
niet goed verlcroppe. "Ik gaan eflees lcoilce,"
zee ie, "kwansuis om wat te lienen."
Ja, deer moste ze d'r
geloilc in geve, 't was echt een anwinst. Toe ze
weer nei huis gaan wouë, vroeg buvrouw: "Je
kwamme toch nag wat liene?"
"Wacht, ik gaan mee," zee Grietje, ïlc moet de
snaibonemolen nag terugbrenge."
En zo gonge ze nei de are kant. "Volk!" riep
Jan. "Goeieneivend," zee buvrouw, "kom 'r in,
we zitte net an een bakkie. Drink 'r eflees ien
mee voor de geloilcigheid. Den lcenne jullie
metien oos nuwlcocht zien."
"Nou, as ik je niet ontroif en nag welbedanlct
voor 't gebruik van de snaibonemolen, oor. Ilc
"O, ja," zee Jan, "dat was ik hillegaar verge
ten. Wat was 't ok alweer, weet jij 't Griet?"
"De hoiningslceer," zee ze op goed geluk of.
Dat mocht en met de slceer gonge ze de deur
uit. "As je nag rs wat wete," grommelde Jan
toe ze thuis kwamme, "nou moet ik murgen
van arremoed de hoining ok nag lcnippe, dat
is wel 't leste weer ik gebrek an hew." En met
een venoinige ruk trok ie de gerdoine dicht.
Nel Rentenaar-Bakker
Toe de eerste kleuretelevisies kwamme, wazze ze skrikbarend duur. Nag niet zo bar veul mense
konne d'r toe ien anskaffe. Maar van lieverlee wiere ze gekouper en stapte mienigien over van
zwart-wit op kleure. Jan en Grietje hadde d'r ok wel zin in, want ze hadde 't bai femilie zien en ze
wazze d'r metten van ondersteboven.
- 5. -
