kwam aan het eind van
hun laatste akker. "Dat liep
goed af, de piloot stapte er
zo uit, die mankeerde
niets. Ik was er als eerste
bij. De propellers waren
allegaar krom." Verder
heeft de familie Baken niet
veel last van de Duitsers
gehad. Wel werd een paard
gevorderd.
Na de oorlog is Guurtje
getrouwd met Jan van
Scheijen, de zoon van Jan
van Scheijen sr., de smid
van Groote Keeten. Later
werd Jan jr. smid/loodgie
ter.
Zo heeft Gert samen met zijn moeder de
boerderij jarenlang voortgezet.
Waar de tijd gebleven is, weet hij
niet.
In 1947/48 heeft Gert zijn rijbewijs gehaald.
Zijn eerste auto was een Ford. Veel auto's zag
je toen niet, alleen de melkwagens. De melk
van Baken ging voorheen naar 't Zand, 'De
Hollandia', maar die raakte tijdens de oorlog
dicht, daarna ging het naar 'Nieuw Leven' in
't Zand. Je kon zelf beslissen, aan wie je leve
ren wou. Voor een bus melk kreeg je een gul
den. Voor een ei kreeg je 1 x/2 cent.
"Je hebt er geen erg in, de tijd gaat
vanzelf." Na het overlijden van moe
der Eef in 1966 is hij alleen verder
gegaan. Rondom die tijd waren de
varkens al afgestoten, de schapen
gingen later. Dat kwam door de
afsluiting van de Zuiderzee. Door
de Afsluitdijk werd het water brak,
waardoor leverbot ontstond. Toen
later de mestregels en het melkquo
tum strenger werden, kreeg hij er
minder aardigheid in. De stallen
werden leger en leger. Nu is Gert
'hobbyboer'. Hij heeft alleen nog
vaarsen, de kalveren mogen bij hun
moeder drinken en de kippen
houdt hij erbij voor de gezelligheid
en voor de eieren.
Het woongedeelte is nog wel een keer opge
knapt met een echte douche erin. Verder redt
Gert zich nog best. Met hulp van de
Thuiszorg, Tafeltje Dekje en een oplettend
oog van zijn nicht Eefke, dochter van
Guurtje, die in Schagen woont.
Achter de boerderij heeft hij een mooi uitzicht over
de dijk en vanuit zijn keuken aan de zuidkant kijkt
hij ruim uit over zijn land richting het dorp. De
tuinen worden goed onderhouden met eigen mest.
De bloemen veranderen met elk seizoen. Zo geniet
Gert van hef van zijn dieren en met de natuur om
zich heen. "Een mens moet toch wat te doen heb
ben."
Hij vindt het gezellig als je langs komt, altijd gast
vrij, want een kopje koffie is zo gezet. Tenminste....
losse koffie gaat in de pot, heet water uit de boiler
erop, even trekken op het petroleumstelletje en na 5
minuten heb je heerlijke koffie, netjes ingeschon
ken door een theezeefje.
-3.-
