IK/ uteMiAirumv: Cjerarddes Wit
Haag en regelmatig regionaal in Haarlem.
Ook werd materiaal zoals zandzalcjes, ballen,
blokjes, touwtjes en grammofoonplaten in
bruikleen gegeven. Zo kon ik veel variatie in
de lessen brengen met steeds andere muziek
erbij.
Een pick-up bezat ik al, maar ook een verster
ker was nodig. De echtgenoot van een van de
dames was bereid om deze in een handig
kistje in te bouwen.
De stemming tijdens de lessen was altijd heel
gezellig, ook al moesten soms de stoelen nog
op het toneel gezet worden 0111 genoeg ruim
te in de zaal te hebben. Dat beschouwden we
dan maar als een 'warming-up'.
Vijfjaar lang heb ik aan de drie groepen met
veel plezier les gegeven. Ilc raakte in verwach
ting en mijn man werd hoofd van de school
in Amstelveen.
Het afscheid in juni 1959 met een echte uit
voering en de uitreiking van herinnerings
speldjes zal ik daarom ook nooit vergeten.
Evenmin de vele cadeaus en kaarten die ik
van de Callantsogers bij de geboorte van onze
dochter Erica in oktober 1959 ontving.
Op 19 augustus jl stierf Gerard op 74-jarige leeftijd. Net als zovele anderen moest ook hij de strijd
staken tegen de verschrikkelijke ziekte. Op verzoek van Gerard overleed in dezelfde week ook zijn
trouwe hond. Daar had hij vele malen mee door het dorp gelopen. Maar het beest was net als zijn
baas lichamelijk op.
Nadat de stichting Callinger Erfgoed in het
leven was geroepen en de notaris zich met de
verkoop bemoeide, ging de wens van Jaantje
in vervulling. Gerard kreeg een woning in de
Van Brederodestraat.
De stichting vernoemde zijn moeder, het
werd: 'Museumboerderij Tante Jaantje'.
Gerard was tevreden. Dikwijls liep hij de
boerderij in en complimenteerde de vrijwilli
gers die aan de restauratie werkten. Vaak zei
hij: "Zo had mijn moeder het gewild."
Op de dag van de begrafenis is Gerards
lichaam voor de laatste keer bij de boerderij
geweest. De vlag hing halfstok. Helaas,
opnieuw werd een echte Callantsoger het
dorp uitgedragen. Moge Gerard rusten in
vrede. Zijn dorpsgenoten zullen hem nog vele
jaren in dankbaarheid gedenken.
Namens velen,
Wim Lastdrager
Gerard was de zoon
van Jaantje de Wit-
Vos, die na haar
moeder Grietje Vos-
Louw het boerderij
tje aan het Dorps
plein bewoonde.
Het was Jaantje, die
op haar sterfbed
Gerard liet beloven,
dat hij de boerderij
nooit aan een
'patatboer' zou ver
kopen. De boerderij
moest blijven.
Gerard heeft zijn
woord gehouden.
Ook toen project
ontwikkelaars een
grote som geld bo
den. Hij beschouw
de het als een uit
komst toen de Historische Vereniging belang
stelling toonde. Met de helft die de project
ontwikkelaars boden, waren hij en zijn zuster
Greetje tevreden.
foto's: Guus Zeeman/Wim Zeeman.
-69.-
